Kategoria: Funkcje programu

Obliczanie współczynnika U elewacji szklanych, składających się z nieprzeziernych warstw izolowanych termicznie w nowoprojektowanych budynkach

Obliczanie współczynnika przenikania ciepła elewacji szklanych, składających się z nieprzeziernych warstw izolowanych termicznie w nowoprojektowanych budynkach.

Artykuł przeznaczony jest głównie dla osób, które po raz pierwszy mają do czynienia z nowoczesnymi elewacjami w budynkach o konstrukcji szkieletowej.

Elewacje szklane i świetliki często składają z części przeziernych (przezroczystych) i nieprzeziernych (nieprzezroczystych). Część nieprzezierna to nie zawsze musi być typowa rama okienna i poprzeczki okienne, ale także pomalowane szkło akrylowe, płyta poliwęglanowej czy płyta z tworzywa sztucznego docieplona szeroką warstwą izolacji termicznej ( np. z wełny mineralnej) o wysokości nierzadko dochodzącej do 1 m i grubości 15 do 20 cm.

Dotyczy to budynków o konstrukcji szkieletowej, gdzie ściana osłonowa zawiera część przezierną i nieprzezierną.

Na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że okno to tylko warstwa przezierna. Tym bardziej, że bez znajomości konstrukcji budynku często trudno od zewnątrz określić typ ściany i elewacji zewnętrznej. W przypadku konstrukcji szkieletowej może się okazać, że nieprzezierne fragmenty elewacji to część okna, a nie ściany zewnętrznej konstrukcyjnej, połączonej ze stropami wewnętrznymi i przenoszącej obciążenia działające na budynek.

Obliczenie współczynnika przenikania ciepła

Jako przykład weźmy do analizy powtarzający się fragment ściany osłonowej (okna), czyli moduł o powierzchni 12 m2, składający się z części przeszklonej (Ag= 8,0 m2 l Ug = 1,40 (W/m2*K) ) i nieprzeziernej ( Af= 4,0 m2; Uf = 1,40 (W/m2*K) ).

Podczas obliczeń zakładamy dwa warianty:
a) brak mostków liniowych, czyli parametr ψg = 0.
b) są liniowe mostki – parametr ψg = 0,08.

Wysokość części przeziernej (kolor niebieski) wynosi 4 m, części nieprzeziernej (kolor zielony)- 2 m, a szerokość i długość poprzeczki poziomej też – 2 m. Stąd długość obwodu wynosi 2*(6+2) = 16 m, a całkowita długość mostków  lg = 16 + 2 = 18 m.

Korzystając z normy PN-EN ISO 10077-1 , dotyczącej obliczania współczynnik przenikania ciepła okien U dla elewacji szklanych wyznacza się zgodnie z normą PN-EN ISO 10077-1, według wzoru:

Uw1

gdzie indeksy g i f – oznaczają odpowiednio oszklenie ( ang, glass), a ramę okienną (ang. frame).

Gdy przejmiemy, że współczynnik mostków liniowych ψg= 0, wtedy wzór przyjmie jeszcze prostszą postać, która wykorzystamy w obliczeniach:

Uw2

Łatwo zauważyć, że gdy ψg= 0, wtedy wymiary okien nas nie interesują, a tylko ich powierzchnie.

Ag

Rysunek 1. Okno elewacji oszkolnej.Część nieprzezierna – kolor zielony.

Norma_PN

Rysunek 2. Dane do obliczeń współczynnika przenikania ciepła U okna dla ψg= 0,00.

Uc

Jak widac U wynosi 1,13 W/(m2 *K)

Nawet jeżeli założymy średnią wartość współczynnika dla typowych mostków liniowych ψg= 0,08 i długość lg= 2 + 16/2 = 10 m, wtedy mamy U = 1,20 < 1,30 (wg WT 2014):

Norma_PN-psi

Do obliczenia długości mostków należy wziąć tylko połowę obwodu okna (16m/2 = 10 m) plus długość poziomej poprzeczki – 2 m, co daje w sumie lg=10 m. Oczywiście dla okien skrajnych, długość obwodu lg może być większa.

Połowę długości obwodu okna należy wziąć dlatego, że wszystkie okna umieszczone są bezpośrednio obok siebie. Gdyby były to oddzielne okna wtedy lg= 18 m i współczynnik U = 1,25 <1,30.

Gdyby przyjąć, że okna mają potrójne szyby i maksymalna średnia wartość ψg= 0,03, wtedy wartość współczynnika przenikania ciepła okna U=0,89 < 0,90. Oznacza, że warunek powierzchni okien jest zawsze spełniony, co ma kolosalne znaczenie przy projektowaniu nowoczesnych budynków biurowych.

Podsumowując:

  1. Przed przystąpeniem do obliczeń współczynnika okien należy sprawdzić rodzaj ścian zewnętrznych, czy to są ściany konstrukcyjne czy osłonowe.
  2. Spełnienie warunków technicznych WT 2014 nie jest trudne dla okien dwuszybowych.
  3. Spełnienie warunków technicznych powierzchni okien (U<0,90) nie jest trudne dla okien trójszybowych , nawet pomimo występowania niewielkich mostków termicznych.
  4. W obliczeniach elewacji szklanych przyjmujemy połowę obwodu modułu okna do długości mostków linowych.
  5. Warstwa nieprzezierna, to nie tylko rama okienna, poprzeczki i ramki dystansowe, ale także duże powierzchnie ocieplane grubą warstwą izolacja termicznej.
  6. Przyjęcie niskich wartości współczynnik mostków liniownych ψg <= 0,03 jest w obecych czasach, czyli od wejścia w życie WT 2014 słusznym założeniem, ponieważ trudno sobie wyobrazić, aby projektanci dla tego typu elewacji, dopuszczali możliwość dodatkowych strat ciepła przez mostki. Gdyby tak było warunek Emax byłby praktycznie niedospełnienia w nowych budynkach.

Świadectwo energetyczne dla budynku wielofunkcyjnego w programie ArCADia-TERMO- wskaźnik EPmax

W niniejszym artykule skoncentrujemy się głównie na zdefiniowaniu budynku wielofunkcyjnego i ustawieniu dla niego wskaźników EPmax w programie ArCADia-TERMO.

Świadectwo lub charakterystyka energetyczne budynku wielofunkcyjnego jest znacznie bardziej złożonym zagadnieniem niż budynku jednofunkcyjnego. Wymaga od certyfikatora niezbędnego doświadczenia teoretycznego i praktycznego. Kluczową sprawą jest bardzo dobre zrozumienie pojęcia strefy cieplnej(chłodu) i funkcji, ponieważ oba te pojęcia często się nakładają na siebie.

Pojęcie strefy ma węższe znaczenie, ponieważ odnosi się tylko do grupy pomieszczeń o takich samych lub podobnych parametrach użytkowania, np. klatka schodowa, garaż, przedsionek, a także lokal mieszkalny, część mieszkalna, biuro, magazyn. Natomiast funkcja budynku określa przeznaczenie całej części budynku, np. magazyn, sklep, biuro, lokal mieszkalny, część mieszkalna. Jak łatwo zauważyć, o czym wspomniano wcześniej, oba terminy się pokrywają.

Dlatego w każdej funkcji znajduje się co najmniej jedna strefa cieplna, czyli mamy relację 1 do wielu.

Jako przykład weźmy dom jednorodzinny z dobudowanym garażem i sklepem.

Jest to budynek dwufunkcyjny, w którym pierwszą funkcją jest część mieszkalna wraz z garażem, a drugą – sklep. Oznacza to, że należy utworzyć 3 strefy ogrzewane : część mieszkalna, garaż i sklep, rys.1. Litera „M” umownie oznacza, że strefy Część mieszkalna i Garaż należą do mieszkalnej funkcji budynku, a litera i „S” – do funkcji niemieszkalnej czyli sklepu.

Uklad stref

Rysunek 1. Układ stref cieplnych ogrzewanych.

Po przejściu do etapu Ogrzewanie i wentylacja wszystkie strefy cieplne znajdą się automatycznie w domyślnej Części budynku, która w tym momencie oznacza cały budynek. rys. 2.

Czesc budynku

Rysunek 2. Domyślne położenie wszystkich utworzonych strefy cieplnych.

Następnie ,należy:
a)      utworzyć nową funkcję budynku , klikając na zielony krzyżyk (strzałka pozioma)  . A potem nadać jej nazwę: Część usługowa – Sklep, kliknąć na nią i wybrać z listy odpowiedni Typ obliczeń (raportu)! – Budynek,
b)      następnie, przenieść kursorem muszy strefę S -S klep do pozycji Lista stref

Funkcje

Rysunek 3. Raporty (świadectwa) dla obu funkcji budynku (dwa czerwone prostokąty)

Budynki

Te trzy ikony oznaczają odpowiednio: Budynek mieszkalny, Budynek i Budynek referenycyjny.

Na końcu trzeba kliknąć na nazwę Budynek referencyjny i wybrać z listy typ budynku do obliczeń referencyjnych dla obu funkcji budynku (czyli obu części budynku), rys. 4.

Bud. rerefencyjny

Aby wygenerować obliczenia lub raport świadectwa bądź charakterystyki energetycznej dla całego budynku trzeba kliknąć wyraz Certyfikat (rys. 3) i wygenerować raport, w którym wartość wskaźnika EP zostanie automatycznie obliczona jako średnia ważona z obu wskaźników EP dla każdej funkcji.

Definiowanie przegrody niejednorodnej w programie ArCADia-TERMO

Definiowanie przegrody niejednorodnej w programie ArCADia-TERMO

Wiele osób mających uprawnienia do wykonywania świadectw energetycznych nie wie lub nie pamięta w jaki sposób definiuje się przegrody niejednorodne.
Celem niniejszego artykułu jest przypomnienie prawidłowego podejścia do takich obliczeń.

Przegroda niejednorodna, to przegroda, która w swoim przekroju podłużnym zawiera powtarzalne elementy różniące się budową oraz własnościami cieplnymi. Dobrym przykładem jest drewniany dach, często występujący domach jednorodzinnych.

Obliczenia współczynnika przenikania ciepła Uc polegają na zdefiniowaniu dwóch lub więcej wycinków przegrody. Wycinek przegrody jest to zbiór jednorodnych warstw znajdujących się na powtarzającym się fragmencie długości przegrody.
Algorytm zakłada, że:
a)      każdy wycinek ma taką samą szerokość i grubość,
b)      każdy wycinek skała się z tych samych warstw,
c)      wszystkie wycinki ułożone są w powtarzającej kolejności,
d)      liczba warstw w pionie i w poziomie we wszystkich
wycinkach jeat taka sama,
e)      grubość każdej poziomej warstwy we wszystkich
wycinkach jeat taka sama,
f)       zewnętrzne (skrajne) krawędzie przegrody pomija się w
obliczeniach.

W praktyce definiuje się w przegrodach niejednorodnych tylko 2 wycinki; jedynie w wyjątkowych przypadkach obliczenia wykonuje sie dla 3 wycinków. Mnie się zdarzyło to tylko 1 raz.

Typowymi przegrodami niejednorodnymi, są połacie dachowe i ściany w budynkach o konstrukcji szkieletowej.

Przykład
Jako przykład do obliczeń weźmy drewnianą połać dachową zbudowaną z krokwi, ocieploną matami z wełny mineralnej, znajdująca się na poddaszem ogrzewanym o temp. 12 stopni.

Wycinek A o szerokości 10 cm składa się z:
1)      papy o gr. 10 mm,
2)      odeskowania o gr. 20 mm,
3)      krokwi o gr. 200 mm,
4)      płyty kartonowo-gipsowej o gr. 150 mm.

Wycinek B o szerokości 80 cm składa się z:
1)      papy o gr. 10 mm,
2)      odeskowania o gr. 20 mm,
3)      wartwy powietrza słabowentylowanej o gr. 40 mm,
4)      wartwy mat lub płyt wełny mineralnej o gr. 160 mm
5)      płyty katonowo-gipsowej o gr. 15 cm.

Jak łatwo zauważyć liczba warstw w wycinku A wynosi 4, a wycinku B – 5. Dlatego, aby liczba warstw oraz ich grubość w obu wycinkach się zgadzała, należy podzielić warstwę 3 należącą do wycinka A na dwie warstwy o grubości 40 mm i 160 mm, aby było możliwe zastosowanie algorytm do obliczeń współczynnika U dla przegrody niejednorodnej.

W programie ArCADDia-TERMO wszystkie przegrody, w tym niejednorodne, definiuje się w etapie Definicje przegród. W tym celu trzeba wybrać z listy Sposób obliczeń  pozycję Obliczenia przegrody niejednorodnej.

Należy podkreślić, że pomiaru długości wycinków LA i LB wykonuje się jako odstęp między krawędziami obu wycinków, tak jak pokazano na rysunku 1.

Dach

Rysunek 1. Schemat przegrody niejednorodnej typu Dach.

WA

Rysunek 2. Układ warstw w wycinku A.

Kolorem zielonym zaznaczono dwie warstwy na jakie sztucznie, dla celów obliczeniowych została podzielona warstwa krokwi.

Znajdujące się po prawej stronie tabeli przyciski Kopiuj i Wklej  pozwalają na kopiowanie dowolnych warstw pomiędzy wycinkami, co bardzo przyspiesza pracę.

WB

Rysunek 3. Układ warstw w wycinku B.

Po zakończeniu wprowadzania wszystkich danych w etapie zostanie podana wartość współczynnika przenikania Uc dla całej przegrody.

UDach

Rysunek 4. Całkowity współczynnik przenikania Uc dla dachu.

 

Podsumowanie

  1. Obliczenia całkowitego współczynnika przenikania przegród niejednorodnych, składających się z dwóch powtarzalnych wycinków w programie ArCADia-TERMO nie jest trudne, choć wymaga ostrożności podczas wprowadzania danych. Szczególnie należy pamiętać, aby ilość warstw w obu wycinakach była taka sama.
  2. Obliczenia te należy traktować jako dobre przybliżenie rzeczywistej wartości współ. U,
  3. Pomiaru długości wycinków (LA i LB) podaje się nie według osi, ale jako odstęp między krawędziami każdego wycinka.

 

Obliczanie trybów pracy w programie ArCADia-TERMO

Obliczanie trybów pracy w programie ArCADia-TERMO

Obecnie uwzględnianie trybów pracy w obliczeniach ciepła i chłodu, dla budynków niemieszkalnych należy do podstawowych zagadnień warunkujących racjonalizacji oszczędności energii na potrzeby ogrzewania, chłodzenia i wentylacji. Wynika to z faktu, że szczególnie budynki użyteczności publicznej są użytkowane tylko przez część doby i to najczęściej od poniedziałku do piątku.

Ustalenie dla budynku różnych trybów pracy zmienne parametry użytkowania budynku, zależnie od potrzeb. Nie ma sensu, aby temperatura była stała a wentylacja pracowała z pełną wydajnością codziennie przez całą dobę, skoro budynek użytkowany jest tylko przez 10 godzinne dziennie.

Dzięki takiemu podejściu, przez określenie różnych trybów pracy,  zapotrzebowanie na EP może zmniejszyć się nawet o 25%.

Obliczenia trybów pracy – praktyka

Obliczenia trybów pracy w programie ArCADia-TERMO polegają na tym, że podstawowy tryb Codziennie praktycznie zawsze musi wystąpić – jest to tryb o najniższym priorytecie.

Pozostałe tryby pracy (mają wyższy priorytet), takie jak:
Co miesiąc – 1 dzień w miesiącu ,
Co tydzień – 1 dzień w tygodniu,
Co weekend – 2 dni w tygodniu, czyli sobota i niedziela,
co 2 dni, co 3 dni itd.

Wymienione wyżej tryby pracy powodują odjęcie ilości podanych w trybach ilości godzin od ilości godzin całego miesiąca dla trybu Codziennie

Na przykład można powiedzieć, że Codziennie w budynku jest temp. 20 ºC, ale w soboty ( Co tydzień) wynosi tylko 18 ºC.

Dla każdego miesiąca (tryb Codziennie)ilość godzin zależy od ilości dni w danym miesiącu.

Tak więc dla stycznia mamy: 24 godz. x 31 dni = 744 godziny , czyli przez: 4 soboty x 24 godzin = 96 godzin w miesiącu jest temp. 18º C, a przez pozostałe: 744 godzin – 96 godzin   = 648 godziny w miesiącu jest temp. 20 º C.

Poniżej przedstawiony jest przykład typowego budynku szkolnego, w którego czas użytkowania jest zmienny oraz 3 warianty obliczeń sezonowego zapotrzebowania na ciepło do ogrzewania i wentylacji QH,nd ( energię użytkową EUco).

Jak można się spodziewać wyniki dla każdego wariantu są identyczne.

Przykład
W szkole codziennie od poniedziałku do piątku odbywają się zajęcia lekcyjne od godz. 7.00 do 17.00 przy temp. 20.00 ºC. W pozostałych godzinach temperatura w budynku jest 16.00 ºC. Dodatkowo, w każdy weekend (sobota i niedziela) temperatura wynosi 12.00 ºC, z wyjątkiem godzin od 10.00 do 13.00 gdy temp. wynosi 18.00 ºC, ponieważ wtedy odbywają się zajęcia sportowe.

Wariant I
Najpierw zawsze trzeba zdefiniować tryb Codziennie i podać w sumie okres 24 godzin, który może zostać rozbity na dzień (10 godzin, temp. 20 ºC) i noc (14 godzin, temp. 16 ºC). Potem trzeba wykorzystać pozostałe tryby i podać w trzecim i czwartym wierszu 3 godziny oraz 21 godzin dla każdej soboty. Podobnie, w czwartym i piątym wierszu podajemy 3 godziny oraz 21 godzin dla każdej niedzieli.

T1

Obliczona wartość QH,nd wynosi: 104797,67 kWh/rok

Wariant II
Tryby Codziennie (które zawsze powinny wystąpić) należy ustawić jak w wariancie I.

Do obliczeń QH,nd można też przyjąć Ilość dni Co tydzień, ponieważ w sumie przez 6 godzin w sobotę i w niedzielę jest temp. 18.00 ºC (wiersz 3), a przez pozostałe 18 godzin – 12 ºC. W wierszu 5. trzeba podać ilość godzin równą 24 i temp. 12 ºC, ponieważ priorytet Co tydzień jest wyższy niż Codziennie, dlatego że tryb Co tydzień nadpisuje ustawienia trybu Codziennie.

 T2

 Obliczona wartość QH,nd wynosi: 104797,67 kWh/rok

Wariant III
W wariancie II zastosowano tryb Weekend. W trzecim wierszu podajemy 3 godziny(dziennie), ponieważ pozycja Co weekend, co oznacza sobotę przez 3 godziny oraz niedzielę przez 3 godziny (razem 2 dni x 72 godz. =144 godz.). Dlatego nie będzie różnicy, czy zajęcia sportowe odbywają sie przez 3 godziny w każdy weekend czy 3 godziny w każdą sobotę i 3 godziny w każdą niedzielę.

T3

Obliczona wartość QH,nd wynosi: 104797,67 kWh/rok

Mam nadzieję, że teraz ustawienia trybów pracy nie będą stwarzały problemu.

Część 1. Podłoga na gruncie, ściany fundamentowe, ściany i stropy wewnętrzne

Architekci, dusze artystyczne, muszą niestety zmienić niektóre nawyki, aby dla projektowanego budynku obliczona wartość wskaźnika energii pierwotnej była wiarygodna, a warunek EPmax został spełniony.

Ściany fundamentowe

Należy odpowiednio zaizolować ściany fundamentowe, nie tylko do 1 metra poniżej poziomu zerowego gruntu , ale na całej powierzchni, czyli od poziomu zagłębienia podłogi na gruncie aż do poziomu gruntu. Oznacza to, że wszystkie ściany piwnic ogrzewanych, które mają kontakt z gruntem muszą zostać zaizolowane termicznie np. styropianem XPS. Jeśli chodzi o współczynnik przenikania ciepła U dla ścian fundamentowych (piwnic), to warunki techniczne nie podają wprost wartości tego współczynnika, dlatego należy przyjmować go o takiej samej wartości i według tych samych kryteriów (temperatury pomieszczeń) jak dla podłogi na gruncie.

Jeżeli w piwnicy znajdują się pomieszczenia ogrzewane o różnych temperaturach ,np. 5°C, 12°C i 20°C, to wtedy można zastosować różne grubości styropianu w pomieszczeniach o różnych temperaturach (wtedy gdy różnica temperatur jest większa niż 4 °C). Jednak, w sytuacji gdy pomieszczenia ogrzewane o różnych temperaturach są umieszczone na przemian obok siebie (poprzeplatane), to ze względów praktycznych wykonawstwa położenia warstwy ocieplenia oraz bardzo małą różnicę w cenie styropianu o nieco większej grubości, bardzo często, w takich sytuacjach wybiera się styropian o największej, wymaganej grubości ( oporze cieplnym R), aby była o jednolitej grubości warstwa ocieplenia.

W programie ArCADia-TERMO znajduje sie okienko Parametry WT , zawierające wartości WT 2014, z którego bardzo często korzystam, rysunek poniżej.

okno2

Podłoga na gruncie

Podłoga na gruncie zagłębiona lub niezagłębiona musi posiadać izolację obwodową o minimalnym oporze R = 2.0 (m2 * K)/W. Oczywiście sama płyta podłogi na gruncie musi spełniać warunek Uc(max) w zależności od temperatury wewnętrznej pomieszczeń piwnic. Dużym i dość częstym błędem jest uwzględnianie warstwy podsypki np. piasku do obliczenia współczynnika U dla podłogi na gruncie, ponieważ zawsze podaje się tylko warstwy trwale związane z przegrodą jaką jest podłoga na gruncie, czyli tylko warstwy konstrukcyjne i izolacyjne ( czyli te, które na trwale związane są przegrodą) . Warstw wykończeniowych, z oczywistych względów, także się nie podaje do obliczeń. Do izolacji wykorzystuje się styropian ekstrudowany XPS, który jest znacznie bardziej odporny na ściskanie i dużo mniej nasiąkliwy niż styropian EPS, choć droższy od EPS .

Warto przypomnieć, że jeżeli piwnice są nieogrzewane, to wtedy wszystkich przegród zewnętrznych nie izoluje się termicznie.

Ściany i stropy wewnętrzne

Nie wolno zapomnieć dodaniu warstwy izolacji termicznej ścian i stropów wewnętrznych, oddzielających pomieszczenia ogrzewane od nieogrzewanych. Chodzi ni e tylko o piwnice nieogrzewane, czy garaże nieogrzewane, ale także o np. czerpnie powietrza zewnętrznego (zimnego o temp. -20°C) dla celów chłodzenia (klimatyzacji), całkowicie znajdujące się wewnątrz budynku. Dla tych ścian wewnętrznych należy przyjmować współczynnik U <= 0,30 W/(m2 * K) ,a dla stropów wewnętrznych – U <= 1,00 W/(m2 * K).

Współczynnik nakładu energii pierwotnej wH – czyli ostatnia deska ratunku

Jeżeli ciepło, w postaci medium jaką jest gorąca woda, do budynku dostarczane jest z ciepłowni lub z elektrociepłowni, wtedy możemy zweryfikować standardową wartość współczynnika wH podaną w Rozporządzeniu MI z dnia 06 listopada 2008 roku, która wynosi 0,80.

Czy jest to wartość stała? Oczywiście, że nie. Nie tylko możemy, ale powinniśmy ją zmienić. Jeżeli paliwem w zakładzie produkujący energię cieplną oprócz paliwa konwencjonalnego jest także biomasa, to wtedy jest bardzo prawdopodobne, że wartość wH będzie niższa niż 0,80 dla ciepła pochodzącego z eletrociepłowni na węgiel kamienny lub gaz ziemny, albo niższa niż 1,30 dla ciepłowni węglowej lub niższa niż 1,20 dla ciepłowni gazowej/olejowej. Obecnie, w praktyce można się spodziewać wartości wH obniżonych od kilku do aż prawie 30%.

Dla przykładu dla Elektrociepłowni w Poznaniu wartość wynosi wH = 0,724 ( http://cieplodlapoznania.pl/cieplo-systemowe/zielone-cieplo-wskazniki/ ), a dla Warszawy wH= 0,78 (http://www.cieplodlawarszawy.pl/pl/cieplo-systemowe/dla-audytorow). Czy różnica wynosząca kilka lub kilkanaście setnych jest duża i ma jakieś znaczenie? Tak. Tym bardziej, że prawie zawsze dotyczy nie tylko systemu grzewczego, ale także ciepłej wody użytkowej i ma bezpośredni wpływ na końcową wartość EP, powodujac jej obniżenie o kilka cennych kWh/(m2 *rok). Jest to dużo, biorąc pod uwagę nowe, znacznie zaostrzone wymagania WT 2014, którym przecież nie jest łatwo sprostać.

Dla przykładu – jeżeli wskaźnik energii końcowej EK) dla budynku wielorodzinnego bez chłodzenia wynosi 135 kWh/(m2 *rok) to:

  1. dla wH= 0,8 obliczona wartość EP wynosi EK * 0,80 = 108 kWh/(m2 *rok), jest większa od EPmax = 105 kWh/(m2 *rok),
  2. dla wH= 0,77 obliczona wartość EP wynosi EK * 0,77 = 103,95 kWh/(m2 *rok), jest mniejsza niż EPmax.

Tak więc, zmniejszenie wartości wH zaledwie o 0,03 (czyli ok. 4 kWh/(m2 *rok)– wystarczyło, aby spełnić warunek EPmax i to bez dodatkowych nakładów! Jedyny problem na jaki można się natknąć, to brak łatwo dostępnych wartości wH od sporej części dostawców energii. Dlatego zawsze warto przed rozpoczęciem wykonywania obliczeń złożyć pismo z prośbą o podanie wartości współczynnika wH, ponieważ czas oczekiwania na odpowiedź może wynosić 7 dni, a nawet czasem znacznie dłużej, co może niepotrzebnie opóźnić termin wykonania zamówienia jakim jest charakterystyka energetyczna budynku .

wH77

Podsumowanie

Jeżeli wszystkie obliczenia zostały wykonane poprawnie i obliczona wartosc EP nieznacznie przekracza podaną w warunkach technicznych wartość wskaźnika EPmax, to podanie rzeczywistej wartości współczynnika wH może być jedyną, bezkosztową szansą na spełnienie warunku EPmax w obliczniach charakterystyki lub świadectwa energetycznego każdego rodzaju budynku. A gdy wartość wH jest mniejsza niż 0,6 wtedy istniene nawet możliwość wprowadzenia zmian w projekcie budowlanym obniżących nieco koszty budowy np. okien, których współczynnik przenikania ciepła U może być nieco wyższy niż pierwotnie założony.

Wykonanie takich symulacji jest obecnie niezbędne i łatwie do wykonania np. w programie ArCADia-TERMO, gdzieje się to automatycznie, zaraz po zmianie wartości współczynnika U.

Należy też zapamiętać, że sprawdzenie wartości współczynnika wH należy przede wszystkim właśnie do certyfikatora, a nie projektanta czy instalatora, ponieważ to obowiązkiem certyfikatora jest sprawdzenie poprawności wszystkich danych wprowadzonych do obliczeń.

1 … 9 10 11