Czas użytkowania, czas nieużytkowania i czas wyłączenia z eksploatacji budynków
Czas użytkowania, czas nieużytkowania i czas wyłączenia z eksploatacji budynków
Pojęcie Czas użytkowania lub Czas nieużytkowania budynku nie zawsze jest w ten sam sposób rozumiane. Dlatego w tym artykule zostanie opisane co oznacza użytkowanie budynku w kontekście rozporządzenia MIiR z dnia 27.02.2015 r. dotyczącego wykonywania świadectw charakterystyki energetycznej budynków.
Prawidłowe określenie czasu użytkowania budynku ma ogromne znaczenie przy obliczaniu wskaźnika energii pierwotnej EP budynku, ponieważ ma wpływ na współczynnik użytkowania budynku β, który występuje w wielu wzorach podczas obliczeń zapotrzebowania budynku na ciepło i na chłód.
Czas użytkowania budynku
Jest to ciągły (bez przerw) czas, w którym budynek eksploatowany jest zgodnie ze swoim podstawowym przeznaczeniem.
Czas nieużytkowania budynku
Czas nieużytkowania budynku jest to czas (poniżej 7 dni), w którym główne cele, funkcje i zadania nie są realizowane w danym budynku.
Na przykład w budynku :
- biurowym – w nocy nie odbywa się praca biurowa
- magazynowym – w weekendy magazyn jest nieczynny
- szkolnym – podczas weekendów nie ma zajęć szkolnych
- sklepu – w weekendy sklep jest nieczynny
Czas nieużytkowania budynku, to nie jest czas gdy budynek jest całkowicie zamknięty lub wyłączony z eksploatacji i wszystkie instalacje są wyłączone.
Bowiem w czasie nieużytkowania budynku, mogą lub często nawet muszą w tym budynku przebywać pracownicy ochrony budynku, służb pomocniczych, konserwacji, itp.
Czas nieużytkowania budynku nie dotyczy budynków:
- mieszkalnych,
- rekreacyjnych,
- zamieszkania zbiorowego
- szpitali lub całodobowych przychodni zdrowotnych,
- gospodarczych przeznaczonych na chów zwierząt
- przemysłowych lub produkcyjnych , działających w trybie ciągłym (24 godzinnym),
ponieważ budynki te użytkowane są przez całą dobę. Dlatego czas nieużytkowania wynosi zero (lub nie dotyczy).
Cechą charakterystyczną czasu nieużytkowania jest:
- brak zysków wewnętrznych,
- obniżona temperatura instalacji ogrzewania w okresie nocnym lub weekendowym,
- całkowicie wyłączona klimatyzacja,
- całkowicie lub prawie całkowicie wyłączony system oświetlenia wbudowanego.
Wydaje się rozsądne przyjąć, że czas nieużytkowania budynku w rozumieniu rozp. MIiR nie powinien być dłuższy niż 7 kolejnych dni.
Oczywiście mogą być wyjątkowe sytuacje, gdy czas użytkowania będzie obliczany w innym okresie niż tygodniowym, ale dotyczy to budynków przemysłowych, produkcyjnych albo bardzo nietypowych takich jak np. stacje badawcze.
Czas wyłączenia z eksploatacji budynku
Jest to okres, trwający ponad 7 dni (dzień po dniu) w ciągu roku, gdy budynek nie jest użytkowany zgodnie ze swoim przeznaczeniem lub w ogóle nie jest użytkowany, ale instalacja ogrzewania jest aktywna.
Gdyby bowiem w budynku był przez cały rok (albo chociaż w sezonie grzewczym) wyłączony był system ogrzewania, wtedy nie można by obliczyć wskaźnika EP, ponieważ powierzchnia o regulowanej temp. Af=0 m2. I taki budynek, należałoby zakwalifikować jako nieogrzewany.
Cechą charakterystyczną Wyłączenia z eksploatacji jest:
- brak zysków wewnętrznych,
- na stałe obniżona temperatura instalacji ogrzewania do temp. minimalnej zarówno w ciągu dnia jak i w nocy,
- całkowicie wyłączona klimatyzacja,
- całkowicie lub prawie całkowicie wyłączony system oświetlenia wbudowanego
W obecnej wersji (6.x) programu ArCADia-TERMO efekt wyłączenia z eksploatacji budynku należy uwzględnić w etapie Strefy cieplne lub Strefy chłodu w zakładce Tryby pracy , gdzie , dość niefortunnie, określono tryb pracy Nieużytkowanie, który de facto oznacza Wyłączenie z eksploatacji (trwające ponad 7 kolejnych dni), rys.1.
Natomiast, tryb pracy Obniżenie nocne odnosi się do opisanego powyżej Czasu nieużytkowania.
Rysunek 1. Tryby pracy w programie ArCADia-Termo
Podsumowanie
- Prawidłowe zrozumienie terminów: Czas użytkowania, Czas nieużytkowania oraz Czas wyłączenia z eksploatacji budynku są warunkiem prawidłowego obliczenia strat ciepła w budynku.