Oświetlenie – wyniki obliczeń wskaźnika EPL
Zgodnie z rozporządzeniem MIiR z dn. 3 czerwca 2014 roku zapotrzebowanie na energię na potrzeby oświetlenia należy wyznaczać w oparciu o polskie normy – czyli normę PN-EN 15193.
Najważniejszym parametrem jaki trzeba obliczyć jest tzw. Liczbowy wskaźnik energii oświetlenia LENI (ang. Lighting Energy Numeric Factor) , który wyraża się wzorem:
LENI = W/A [ kWh/m2 · rok]
gdzie:
W – całkowita roczna energia zużyta na oświetlenie
A – całkowite użytkowe pole powierzchni podłogi budynku
Przy czym
W= WL + WP stąd:
LENI = (WL + WP) /A
gdzie:
WL – oszacowana roczna wartość energii oświetlenia wymaganej do spełnienia funkcji i celów oświetlenia budynku, czyli jest to podstawowe oświetlenie.
WP – ilość rocznej energii pasożytniczej wymaganej do zapewnienia energii ładowania oświetlenia awaryjnego dla energii czuwania dla sterowania oświetleniem w budynku, czyli jest to dodatkowa ilość energii zużywanej na ładowanie akumulatorów do oświetlenia awaryjnego oraz do działania automatyki gdy podstawowe oświetlenie jest wyłączone.
Wartość WL i WP oblicza się z następujących wzorów:
gdzie t – oznacza okres w którym oszacowana została wartość energii w pomieszczeniu lub strefie. Przy czym okres t – może dotyczyć okresu godzinowego, dziennego, tygodniowego, miesięcznego lub rocznego.
Przy czym nie wlicza się do WP centralnego systemu akumulatorów (np. w centrali). To oznacza, ze uwzględnia się tylko miejscowe układy akumulatorów, przeznaczone do podtrzymania napięcia w konkretnych pomieszczenich.
Można również zapisać, że WP = WP,c + WP,e
gdzie:
WP,c – moc niezbędna do sterowania automatyką
WP,e – moc niezbędna do ładowania akumulatorów oświetlenia awaryjnego
Uwaga! Jeżeli sterowanie oświetleniem jest zdalne, to należy je jest uwzględnić w obliczeniach, ale tylko wtedy gdy wartość mocy urządzeń służących do zdalnego sterowania oświetleniem jest znana.
Opisy:
FD – czynnik wykorzystania czasu światła dziennego od 0 do 1.
FD = 1 oznacza całkowity brak dostępu światła dziennego i wymaga dopasowania go do czasu użytkowania budynku w ciągu doby lub innego okresu w danej strefie budynku.
Fo – czynnik, którego wartość zależy od obecności użytkowników w danej strefie budynku
Fc – czynnik, którego wartość zależy od tego czy wewnątrz pomieszczenia lub strefy musi być automatycznie utrzymany stały poziom natężenia oświetlenia, niezależnie od padającego oświetlenia zewnętrznego.
Pce – całkowita moc pasożytnicza urządzeń sterujących oświetleniem
Pem – całkowita moc ładowania opraw do oświetlenia awaryjnego
te – liczba godzin działania oświetlenia awaryjnego
ty – liczba godzin w ciągu 1 roku równa 8760 h
Ponieważ wg normy PN-EN 15193 , gdy energia pasożytnicza istnieje ( np. oświetlenie LED, jarzeniowe, świetlówkowe), ale jej wartość nie jest znana lub trudna do oszacowania, to można przyjąć :
a) 1 kWh (m2 · rok) dla oświetlenia awaryjnego
b) 5 kWh (m2 · rok) dla automatycznego sterowania oświetleniem
Dlatego wtedy możemy obliczać wartość WP w sposób uproszczony:
WP = WP,c + WP,e = {5/ty ·[ty – (tD+ tN)]} ·AL ·1,0 kWh/(m2 · rok) + AL ·1,0 kWh/(m2 · rok)
Gdy moc opraw oświetleniowych nie jest znana, to można ją oszacować dla:
a) lamp żarowych lub statecznikowych lamp fluorescencyjnych podłączonych bezpośrednio do sieciowego napięcia zasilania jako:
Pi = Plampy · nopraw
b) lamp zasilanych pośrednio, napięciem poprzez statecznik lub transformator:
Pi = 1,2 · Plampy · nopraw
gdzie: Plampy – moc znamionowa lampy, n – liczba lamp w jednej oprawie
Podział budynku na strefy oświetleniowe:
1)Wykonując obliczenia najpierw należy podzielić budynek na strefy z dostępem oświetlenia dziennego i bez takiego dostępu.
2)Następnie strefy z dostępem światła dziennego należy podzielić na strefy ze względu na funkcję pomieszczeń w danej strefie,
3) Potem na pomieszczenia lub podstrefy z automatyczną regulacją lub bez regulacji poziomu natężenia oświetlenia.
W programie ArCADia-TERMO 6.0 najlepiej jest wpisać wartość całkowitej mocy opraw oświetleniowych w danej strefie i wcisnąć przycisk kłódki. Dane należy wziąć z projektu instalacji elektrycznej. Podany w programie wzór można stosować tylko do opraw żarowych, ponieważ do oświetlenia LED i świetlówkowego nie nadaje się.
Przykład 1.
Obliczyć EPL na oświetlenie w części biurowej (budynku biurowym) o powierzchni 200 m2. i i następujących parametrach użytkowych:
FC = 0,9 – z systemem kontroli natężenia oświetlenia
PN = 15 W/m2 – średnia moc opraw oświetleniowych na 1 m2
tD = 2250 h – czas działania oświetlenia w ciągu dnia
tN = 250 h – czas działania oświetlenia w nocy dnia
FD = 0,9 – wykorzystanie światła dziennego
FO = 0,9 – udział liczby pracowników 0,9
Ppc = 5 W/m2 – moc pasożytnicza urządzeń sterujących
Pem = 1 W/m2 – moc oświetlenia awaryjnego
te = 250 h – liczba godzin działania oświetlenia awaryjnego
ty = 8760 h – liczba godzin w roku
Przyjmy, że działa oświetlenie awaryjne oraz A = AL = Af = 200 m2.
Najpierw obliczmy:
a) Pn = PN · AL = 15 · 200 = 3000 W
b) Ppc = PN · AL = 15 · 200 = 3000 W
c) Pem = PN · AL = 15 · 200 = 3000 W
Dalej mamy wartość WL i WP równe:
Dla jednej strefy i jednego okresu obliczeń oświetlenia t mamy:
WL = {(Pn · Fc) · [ (tD · Fo · FD) + (tN · Fo)] } /1000 =
= {( 3000 · 0,9) · [ (2250 ·0,9 · 0.9) + (250 · 0,9)] } /1000 =
= 2700 · [ 1822,5 + 225] /1000 = 5528250 /1000 = 5528,50 kW/rok
WP = WP,c + WP,e = {5/ty · [ty – (tD+ tN)]} · AL · ,0 kWh/(m2 · rok) + AL · 1,0 kWh/(m2 · rok) =
= (5/8760 · [ (8760 – (2250 + 250)]} + (1)] } · 200 =
= [(5 · 6260/8760) + 1] · 200 = 714,61 kW + 200 kW = 914,61 kW/rok
Stad wskaźnik LENI = (WL + WP)/ AL = (5528,50 + 914,61) /200 = 32,22 kWh/(m2 · rok)
Teraz można już obliczyć wartość Qk,L:
Qk,L = LENI · AL = 32,22 · 200 m2 = 6444 kWh/rok
EPL = wL · Qk,L /Af = 3,0 · 6444/200 m2 = 96,66 kWh/(m2 ∙ rok)]
Ponieważ EPL < 100 kWh/(m2∙rok)], to oznacza, ze został spełniony warunek podany warunkach technicznych WT 2014 w zakresie oświetlenia.
Podsumowanie
1.Korzystając z programu ArCAdia-TERMO 6.0 można bardzo łatwo i prawidłowo obliczyć wartość wskaźnika energii pierwotnej na oświetlenie EPL.
2. Prawidłowy podział budynku na strefy oświetleniowe pozwala na dobre oszacowanie wyników obliczeń
3. Przyjęcie założenia, że powierzchnie są równe, czyli A = AL = Af powinno tylko stanowić punkt wyjścia do dyskusji na ten temat.