Świadectwo energetyczne dla budynku wielofunkcyjnego w programie ArCADia-TERMO- wskaźnik EPmax

W niniejszym artykule skoncentrujemy się głównie na zdefiniowaniu budynku wielofunkcyjnego i ustawieniu dla niego wskaźników EPmax w programie ArCADia-TERMO.

Świadectwo lub charakterystyka energetyczne budynku wielofunkcyjnego jest znacznie bardziej złożonym zagadnieniem niż budynku jednofunkcyjnego. Wymaga od certyfikatora niezbędnego doświadczenia teoretycznego i praktycznego. Kluczową sprawą jest bardzo dobre zrozumienie pojęcia strefy cieplnej(chłodu) i funkcji, ponieważ oba te pojęcia często się nakładają na siebie.

Pojęcie strefy ma węższe znaczenie, ponieważ odnosi się tylko do grupy pomieszczeń o takich samych lub podobnych parametrach użytkowania, np. klatka schodowa, garaż, przedsionek, a także lokal mieszkalny, część mieszkalna, biuro, magazyn. Natomiast funkcja budynku określa przeznaczenie całej części budynku, np. magazyn, sklep, biuro, lokal mieszkalny, część mieszkalna. Jak łatwo zauważyć, o czym wspomniano wcześniej, oba terminy się pokrywają.

Dlatego w każdej funkcji znajduje się co najmniej jedna strefa cieplna, czyli mamy relację 1 do wielu.

Jako przykład weźmy dom jednorodzinny z dobudowanym garażem i sklepem.

Jest to budynek dwufunkcyjny, w którym pierwszą funkcją jest część mieszkalna wraz z garażem, a drugą – sklep. Oznacza to, że należy utworzyć 3 strefy ogrzewane : część mieszkalna, garaż i sklep, rys.1. Litera „M” umownie oznacza, że strefy Część mieszkalna i Garaż należą do mieszkalnej funkcji budynku, a litera i „S” – do funkcji niemieszkalnej czyli sklepu.

Uklad stref

Rysunek 1. Układ stref cieplnych ogrzewanych.

Po przejściu do etapu Ogrzewanie i wentylacja wszystkie strefy cieplne znajdą się automatycznie w domyślnej Części budynku, która w tym momencie oznacza cały budynek. rys. 2.

Czesc budynku

Rysunek 2. Domyślne położenie wszystkich utworzonych strefy cieplnych.

Następnie ,należy:
a)      utworzyć nową funkcję budynku , klikając na zielony krzyżyk (strzałka pozioma)  . A potem nadać jej nazwę: Część usługowa – Sklep, kliknąć na nią i wybrać z listy odpowiedni Typ obliczeń (raportu)! – Budynek,
b)      następnie, przenieść kursorem muszy strefę S -S klep do pozycji Lista stref

Funkcje

Rysunek 3. Raporty (świadectwa) dla obu funkcji budynku (dwa czerwone prostokąty)

Budynki

Te trzy ikony oznaczają odpowiednio: Budynek mieszkalny, Budynek i Budynek referenycyjny.

Na końcu trzeba kliknąć na nazwę Budynek referencyjny i wybrać z listy typ budynku do obliczeń referencyjnych dla obu funkcji budynku (czyli obu części budynku), rys. 4.

Bud. rerefencyjny

Aby wygenerować obliczenia lub raport świadectwa bądź charakterystyki energetycznej dla całego budynku trzeba kliknąć wyraz Certyfikat (rys. 3) i wygenerować raport, w którym wartość wskaźnika EP zostanie automatycznie obliczona jako średnia ważona z obu wskaźników EP dla każdej funkcji.

Definiowanie przegrody niejednorodnej w programie ArCADia-TERMO

Definiowanie przegrody niejednorodnej w programie ArCADia-TERMO

Wiele osób mających uprawnienia do wykonywania świadectw energetycznych nie wie lub nie pamięta w jaki sposób definiuje się przegrody niejednorodne.
Celem niniejszego artykułu jest przypomnienie prawidłowego podejścia do takich obliczeń.

Przegroda niejednorodna, to przegroda, która w swoim przekroju podłużnym zawiera powtarzalne elementy różniące się budową oraz własnościami cieplnymi. Dobrym przykładem jest drewniany dach, często występujący domach jednorodzinnych.

Obliczenia współczynnika przenikania ciepła Uc polegają na zdefiniowaniu dwóch lub więcej wycinków przegrody. Wycinek przegrody jest to zbiór jednorodnych warstw znajdujących się na powtarzającym się fragmencie długości przegrody.
Algorytm zakłada, że:
a)      każdy wycinek ma taką samą szerokość i grubość,
b)      każdy wycinek skała się z tych samych warstw,
c)      wszystkie wycinki ułożone są w powtarzającej kolejności,
d)      liczba warstw w pionie i w poziomie we wszystkich
wycinkach jeat taka sama,
e)      grubość każdej poziomej warstwy we wszystkich
wycinkach jeat taka sama,
f)       zewnętrzne (skrajne) krawędzie przegrody pomija się w
obliczeniach.

W praktyce definiuje się w przegrodach niejednorodnych tylko 2 wycinki; jedynie w wyjątkowych przypadkach obliczenia wykonuje sie dla 3 wycinków. Mnie się zdarzyło to tylko 1 raz.

Typowymi przegrodami niejednorodnymi, są połacie dachowe i ściany w budynkach o konstrukcji szkieletowej.

Przykład
Jako przykład do obliczeń weźmy drewnianą połać dachową zbudowaną z krokwi, ocieploną matami z wełny mineralnej, znajdująca się na poddaszem ogrzewanym o temp. 12 stopni.

Wycinek A o szerokości 10 cm składa się z:
1)      papy o gr. 10 mm,
2)      odeskowania o gr. 20 mm,
3)      krokwi o gr. 200 mm,
4)      płyty kartonowo-gipsowej o gr. 150 mm.

Wycinek B o szerokości 80 cm składa się z:
1)      papy o gr. 10 mm,
2)      odeskowania o gr. 20 mm,
3)      wartwy powietrza słabowentylowanej o gr. 40 mm,
4)      wartwy mat lub płyt wełny mineralnej o gr. 160 mm
5)      płyty katonowo-gipsowej o gr. 15 cm.

Jak łatwo zauważyć liczba warstw w wycinku A wynosi 4, a wycinku B – 5. Dlatego, aby liczba warstw oraz ich grubość w obu wycinkach się zgadzała, należy podzielić warstwę 3 należącą do wycinka A na dwie warstwy o grubości 40 mm i 160 mm, aby było możliwe zastosowanie algorytm do obliczeń współczynnika U dla przegrody niejednorodnej.

W programie ArCADDia-TERMO wszystkie przegrody, w tym niejednorodne, definiuje się w etapie Definicje przegród. W tym celu trzeba wybrać z listy Sposób obliczeń  pozycję Obliczenia przegrody niejednorodnej.

Należy podkreślić, że pomiaru długości wycinków LA i LB wykonuje się jako odstęp między krawędziami obu wycinków, tak jak pokazano na rysunku 1.

Dach

Rysunek 1. Schemat przegrody niejednorodnej typu Dach.

WA

Rysunek 2. Układ warstw w wycinku A.

Kolorem zielonym zaznaczono dwie warstwy na jakie sztucznie, dla celów obliczeniowych została podzielona warstwa krokwi.

Znajdujące się po prawej stronie tabeli przyciski Kopiuj i Wklej  pozwalają na kopiowanie dowolnych warstw pomiędzy wycinkami, co bardzo przyspiesza pracę.

WB

Rysunek 3. Układ warstw w wycinku B.

Po zakończeniu wprowadzania wszystkich danych w etapie zostanie podana wartość współczynnika przenikania Uc dla całej przegrody.

UDach

Rysunek 4. Całkowity współczynnik przenikania Uc dla dachu.

 

Podsumowanie

  1. Obliczenia całkowitego współczynnika przenikania przegród niejednorodnych, składających się z dwóch powtarzalnych wycinków w programie ArCADia-TERMO nie jest trudne, choć wymaga ostrożności podczas wprowadzania danych. Szczególnie należy pamiętać, aby ilość warstw w obu wycinakach była taka sama.
  2. Obliczenia te należy traktować jako dobre przybliżenie rzeczywistej wartości współ. U,
  3. Pomiaru długości wycinków (LA i LB) podaje się nie według osi, ale jako odstęp między krawędziami każdego wycinka.

 

Świetlik rurowy – a wskaźnik EP, czyli oszczędzamy na oświetleniu

Świetlik rurowy – a wskaźnik EP, czyli oszczędzamy na oświetleniu

Odpowiedź na pytanie o zależność między wskaźnikiem EP a zastosowaniem świetlików rurowych nie zawsze jest jednoznaczna.

Aby zainstalowanie świetlików rurowych miało korzystny wpływ na wskaźnik EP, należy poczynić projekcie budowlanym budynku odpowiednie założenia.

  1. Pomieszczenie musi być pomieszczeniem o regulowanej temperaturze ( ogrzewane, chłodzone albo posiadać zyski ciepła (chłodu) z technologii lub przez przenikanie przegród) ,
  2. W pomieszczeniu musi być zainstalowane stałe, wbudowane oświetlenie, zasilane energią elektryczną do obliczenia powierzchni AL,

Ogólnie rzecz biorąc, świetlików rurowych do obliczeń wskaźnika EP nie można uwzględniać w pomieszczeniach (lub w innych wydzielonych częściach budynku), takich jak:
a) pomieszczenia w części mieszkalnej budynków mieszkalnych, np. klatki schodowe, kuchnie, pokoje mieszkalne,
b) części nieogrzewane, np. poddasza i piwnice nieogrzewane, dobudowane garaże i magazyny,
c) części budynku o nieregulowanej temperaturze np. szachty windowe (które nie są przecież pomieszczeniami!),
d) pomieszczenia nieposiadających wbudowanej instalacji oświetlenia (np. schowki).

Idealnymi pomieszczeniami, w których zastosowanie świetlików rurowych może przynieść duże oszczędności energii elektrycznej i tym samym spowodować zmniejszenie wskaźnika EP są wszystkie pomieszczenia nieposiadające okien zewnętrznych lub posiadające zbyt małą ich ilość, w których natężenie oświetlenia nie przekracza 200 lx. Najczęściej są to pomieszczenia o powierzchni od kilku do kilkudziesięciu m2, takie jak: korytarze, klatki schodowe, piwnice, niewielkie magazyny, chłodnie, czytelnie biblioteki, garaże, łazienki, przebieralnie.

Jednak w przypadku dużych powierzchni magazynowych lub handlowych zastosowanie świetlików rurowych będzie efektywne przy jednoczesnym zamontowaniu czujnikami natężenia oświetlenia.

W praktyce w programie ArCADia-TERMO, zastosowanie świetlików rurowych ma wpływ na czas użytkowania oświetlenia w ciągu dnia tD, którego wartość wtedy można odpowiednio zmniejszyć oraz czynnik FD, określający wpływ światła dziennego rys.1 i 2.

Czas td

FD

Rysunek 1 i 2. Uwzględnienie wpływu świetlików rurowych na czas działania oświetlenia wbudowanego tD i czynnik FD, w programie ArCADia -TERMO.

Jak wcześniej wspomniano, zastosowanie świetlików rurowych w doświetleniu pomieszczeń mieszkalnych nie może być uwzględnione w obliczeniach EP, jednak już w części usługowej budynków mieszkalnych – jak najbardziej, dzięki czemu wartość wskaźnika EP dla całego budynku będzie obniżona.

W pochmurny zimowy dzień pojedynczy świetlik rurowych może dostarczyć tyle światła (lumenów) co 60 watowa zwykła żarówka żarowa, natomiast w letni pochmurny – zastępuje ok. 4 takich żarówek, a w słoneczny dzień, od strony południa – nawet 10.

Straty światła wewnątrz świetlika wynoszą zaledwie ok. 2%, ponieważ wewnętrzna część rury pokryta jest specjalną warstwą refleksyjną na bazie srebra. Przeciętny koszt świetlika bez jego instalacji wynosi około 1000 zł.

W godzinach wiecznych i nocnych świetlik rurowy może z powodzeniem być wykorzystywany jako źródło światła sztucznego, poprzez zainstalowanie w nim oprawy oświetleniowej spełniającej funkcje lampy.

Niewątpliwą , dodatkową zaletą świetlików rurowych jest dostarczenie naturalne światła do wewnętrznych pomieszczeń , co znacznie poprawia komfort jego użytkowania.

Miejscami, w którym instaluje się wewnętrzny koniec rury światłonośnej świetlików są: sufity podwieszane, ściany wewnętrzne, całkowicie zagłębione w terenie piwnice, poddasza użytkowe.

Warto wspomnieć, że nawet pomieszczenia od strony północnej mogą być przez większość dnia doświetlane dzięki elastycznej rurze światłonośnej, która umożliwia wlot promieni słonecznych do świetlika od strony południowej lub zachodniej.

Jednak warunkiem komfortowego wykorzystywania świetlików rurowych jest czujnik natężenia oświetlenia, ponieważ pogoda, szczególnie w Polsce, jest bardzo zmienna, przez co wahania ilości strumienia światła są bardzo częste.

Podsumowując, należy stwierdzić, że wykonując obliczenia wskaźnika EP na potrzeby charakterystyki energetycznej budynku, bardzo często cząstkowa wartość Delta EPL przekracza 100 kWh/(m2 * rok), wtedy dzięki zastosowaniu świetlików rurowych możliwe będzie obniżenie czasu użytkowania oświetlenia wbudowanego nawet 5% czy 10%, co w efekcie pozwoli na spełnienie warunku dla cząstkowego Delta EPL i maksymalnego wskaźnika EPmax.

Oświetlenie – planowane zmiany, czyli LENI

Oświetlenie – planowane zmiany, czyli LENI

Od 1 stycznie 2014 r. warunki techniczne (WT 2014) narzucają maksymalne wartości zapotrzebowania na energię elektryczną niezbędną do oświetlenie wbudowanego. Oznacza to konieczność osobnego, niezależnego od innych obliczeń cieplnych, zaprojektowania instalacji oświetlenia w taki sposób, aby podane maksymalne wartość EL (wynoszące 50 lub 100 kWh/(m2*rok)) mogły być spełnione niezależnie od rodzaju budynku niemieszkalnego.

Nie jest to łatwe zadanie, tym bardziej, że wcześniej, czyli do końca 2013 r. nie było tak jednoznacznych ograniczeń dotyczących ilości zużytej energii na oświetlenie.

Dlatego bardzo szybko się okazało, że instalatorzy projektując nową instalację oświetlenia muszą zmniejszyć zużycie energii około 30%, zachowując jednocześnie podane w przepisach i normach poziomy oświetlenia pomieszczeń i znajdujących się w nich stanowisk pracy.

W tabeli 1 podano wybrane wartości natężenia oświetlenia jakie powinno być zapewnione w pomieszczeniach znajdujących się w różnego typu budynków.

Tabela 1. Wartości natężenia oświetlenia w wybranych pomieszczeniach

Typ budynku Rodzaj pomieszczenia        Natężenie [ lx ]
        min.      max.
Sklepy, obiekty i galerie handlowe Sala sprzedaży 200 500
Stoły i lady sprzedażowe 300 500
Wystawione towary 500 1000
Kasy 500 1000
Budynki biurowe, banki, urzędy Pokoje biurowe 200 300
Stanowiska komputerowe 500 750
Stanowska pracy w sala bankowej 500 1000
Strefa klientów 200 300
Klatki schodowe 100 150
Budynki hotelowe Pokoje gościnne 100 200
Stoły, miejsca przed lustrem 300 500
Łazienka , toaleta 100 300
Hol wejściowy 100 200
Sale przyjęć 100 200
Kina , Teatry Estrada, scena (ośw. techniczne) 200 300
Sala teatralna podczas przerw 100 200
Garderoby artystów w czasie przebierania 500 750
Obiekty sportowe Hala sportowa 300 750
Widownia podczas zawodów 20 50

 

Typowe wartości mocy opraw oświetleniowych w pomieszczeniach niemieszkalnych przy ciągłym (bez przerw) działaniu oświetlenia podano w tabeli 2.

Tabela 2. Typowe obecnie wartości mocy opraw oświetleniowych wybranych w pomieszczeniach niemieszkalnych.

Typ budynku Rodzaj pomieszczenia W/m2
 min.
Sklepy, obiekty i galerie handlowe Sala sprzedaży 15
Stoły i lady sprzedażowe 15
Wystawione towary 18
Pasaże 11
Garaże 5
Kasy 18
Budynki biurowe, banki, urzędy Pokoje biurowe 15
Korytarze 5-10
Sale konferencyjne 9
Sale spotkań 12
Fitness 8
Garaże 5
Klatki schodowe 8
Foyer 10
Magazyny 5
Restauracje, bary Kuchnie 12
  Sala restauracji 8-11
Kina 11

 

Powyższe wartości mogą być nieco wyższe, wtedy gdy czas pracy oświetlenia jest okresowy, podczas użytkowania pomieszczeń. Taka sytuacja często ma miejsce dla pomieszczeń wykorzystywanych rzadko (np. magazyny, pomieszczenia techniczne) lub okresowo (np. garaże, klatki schodowych, łazienki, ubikacje, przebieralnie). Wtedy do obliczeń można zastosować dwa rozwiązania:

1 – podać rzeczywistą wartość mocy opraw z jednoczesnym podaniem czasu działania oświetlenia dla każdego typu (grup) pomieszczeń.
2 – podać uśrednioną wartość mocy opraw różnego typu (grup) pomieszczeń, zakładając ten sam czas użytkowania oświetlenia we wszystkich pomieszczeniach.
Pierwsze rozwiązanie jest bardziej dokładne, ale wymaga dobrego oszacowania średniego czasu pracy oświetlenia i (często) zdefiniowania dużej liczby źródeł światła, co może być uciążliwe i pracochłonne gdy jest dużo pomieszczeń o różnym przeznaczeniu w budynku.

Natomiast drugie rozwiązanie, jest znacznie szybsze, choć może być nieco mniej dokładne niż pierwsze, ale za to pozwala pogrupować pomieszczenia: o różnym przeznaczeniu, tej samej mocy opraw i takim samym czasie pracy instalacji oświetlenia.

Dlatego tylko od doświadczenia certyfikatora zależy wybór optymalnego sposobu obliczeń, aby był ona wystarczająco szybki i dokładny.

Obecny projekt Rozporządzenia Ministerstwa w sprawie nowej metodologii dotyczącej świadectw energetycznych w zakresie obliczeń oświetlenia opiera się na tzw. wskaźniku LENI. Jest to liczbowy wskaźnik energii oświetlenia wyrażony w kWh/(m2 * rok).

LENI = W/Af

gdzie: W – oznacza całkowitą ilość energii do oświetlenia

Af – całkowita powierzchnia użytkowa budynku

W = WL+ WP  [kWh/year]

gdzie: WL – energia wymagana do oświetlenia, WP – energia pasożytnicza, wykorzystywana do zapewnienia ładowania awaryjnego oświetlenia plus energia do sterowania oświetleniem.

Powyższe równanie na wartość W nie obejmuje energii do zdalnego sterowania oprawami oświetleniowymi i ładowania centralnego akumulatora dla systemu awaryjnego oświetlenia w budynku.

Projektując instalacje oświetlenia powinno się stosować tzw. zasadę dobrych praktyk. Oczywiście każdy projekt instalacji musi spełniać minimalne, podstawowe wymagania w zakresie oświetlenia. Jednak zawsze – jeżeli jest to możliwe, należy rozważyć zastosowanie ulepszonych rozwiązań, poprawiających komfort pracy i użytkowania pomieszczeń. Z tego powodu wyodrębniono trzy klasy ( oznaczone symbolem gwiazdki) projektowania oświetlenia dla budynków niemieszkalnych.

W tabeli 3 podano, na podstawie normy EN 15193,   wartości wskaźnika LENI dla każdego typu budynku.

Tabela 3. Wartości wskaźnika LENI

Typ budynku< Klasa1) Bez cte Z cte
R A R A
Biura *   15 42,1 35,3 38,3 32,2
**   20 54,6 45,5 49,6 41,4
*** 25 67,1 55,8 60,8 50,6
Edukacja *   15 34,9 27,0 31,9 24,8
**   20 44,9 34,4 40,9 31,4
*** 25 54,9 41,8 49,9 38,1
Szpitale *   15 70,6 55,9 63,9 50,7
**   25 115,6 91,1 104,4 82,3
*** 35 160,5 126,3 144,9 114,0
Restau-racje *   10 29,6 – 27,1 –
**   25 67,1 – 60,8 –
*** 35 92,1 – 83,3 –
Produkcja *   10 43,7 41,2 39,7 37,5
**   25 83,7 78,7 75,7 71,2
*** 35 123,7 116,2 111,7 105
Handel detaliczny *   10 78,1 – 70,6 –
**   25 128,1 – 115,6 –
*** 35 178,1 – 160,6 –
Sport.- rekrea. *   10 43,7 41,7 39,7 37,9
**   25 83,7 79,7 75,7 72,1
*** 35 123,7 117,7 111,7 106,3
Handl.- usługow. *   10 78,1 – 70,6 –
**   25 128,1 – 115,6 –
*** 35 178,1 – 160,6 –

1) – klasa jakości oświetlenia oraz wartość mocy opraw PN w W/m2
* , **, ***  –  podstawowe, dobre i pełne spełnienie wymagań oświetlenia.
cte – system kontroli stałego natężenia oświetlenia.
R – ręczne sterowanie oświetleniem
A – automatyczne sterowanie oświetleniem

Trzeba podkreślić, że podane w tabeli 3 wartość mocy opraw należy i współczynników LENI należy traktować orientacyjnie, ponieważ to osoba instalatora systemu oświetlenia ostatecznie określa wartości jakie należy przyjąć do obliczeń.
W programie ARCADia-TERMO można zdefiniować dowolną ilość źródeł oświetlenia zarówno dla pojedynczych pomieszczeń jak i dla całych grup pomieszczeń. Można też wykonać obliczenia na podstawie liczby i rodzaju opraw różnego typu.

Warto podkreślić, że obliczenie mocy opraw tylko na podstawie natężenia oświetlenia jest możliwe tylko dla żarowych źródeł oświetlenia np. zwykle żarówki oraz LED, świetlówek kompaktowych. Natomiast w przypadku oświetlenia typu świetlówkowego liniowego, moc oprawy zależy nie tylko od mocy źródła światła, ale także od układów elektronicznych, znajdujących się w oprawie, ich sprawności oraz typu i kształtu samych opraw. Dlatego takie obliczenia wymagają specjalnego programu komputerowe oraz instalatora z odpowiednim doświadczeniem zawodowym.

Literatura:
1. Norma EN 15193-1 Wersja angielska.
Andrzej Boczkowski mgr inż., „Planowane zmiany w zakresie „Warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki o ich usytuowanie”. Elektro.info. 4/ 2014

Wzór raportu świadectwa energetycznego – kiedy i jaki?

Wzór raportu świadectwa energetycznego – kiedy i jaki wybrać?

Rozporządzenie MI z dnia 6 listopada 2008 roku określa 4 rodzaje raportów dla:
1. Budynku mieszkalnego,
2. Budynku,
3. Części budynku stanowiącego całość techniczno użytkową,
4. Lokalu mieszkalnego.

ad 1. Raport Budynk mieszkalny dotyczy:
a)  tylko budynku mieszkalnego jedno- i wielorodzinnego, bliźniaka, budynku szeregowca,
b)  połowy budynku bliźniaka lub pojedynczego segmentu.

Zdjęcie w raporcie powinno przedstawiać jak największą część budynku.
Raport ten nie zawiera informacji na temat oświetlenia i składa się z 4 stron.

ad 2. Raport Budynek dotyczy budynku:
a) niemieszkalnego np. magazyn, biuro, sklep, hotel
b) mieszkalnego, w którym co najmniej jedna funkcja jest niemieszkalna. Na przykład: dom jednorodzinny ze sklepem, budynek wielorodzinny z częścią biurową, pensjonat lub hotel z częścią mieszkalną (w której na stałe mieszkają właściciele całego budynku).
c) budynku wielofunkcyjnego np. magazyn z częścią biurową lub sklepem, biurowiec z restauracją, galerie handlowe.

Zdjęcie w raporcie powinno przedstawiać jak cały budynku wraz z jego funkcjami.
Raport zawiera informacje o oświetleniu i składa się z 4 stron.

ad 3. Raport Część budynku stanowiąca całość techniczno-użytkową dotyczy samodzielnej części budynku. Część budynku stanowiącego całość techniczno-użytkową jest to osobna funkcja budynku, w której może być jedna lub nawet kilka stref cieplnych. Przy czym wspólna instalacja (np. ogrzewania, czy chłodzenia) z inną części budynku, nie ma żadnego znaczenia. Przykładem jest sklep w budynku jednorodzinnym, pomieszczenia biurowe w budynku magazynowym czy produkcyjnym.

Zdjęcie w raporcie powinno jednoznacznie (np. poprzez wyraźne zaznaczenie) określać położenie danej części budynku na tle budynku, chyba, że ta część budynku cała znajduje się wewnątrz budynku.
Raport zawiera informacje o oświetleniu i składa się z 3 stron.

ad 4.Raport lokal mieszkalny dotyczy pojedynczego:
a) lokalu mieszkalnego, znajdującego się w budynku jedno- lub wielorodzinnym,
b) lokalu służbowego w innym budynku np. szkolnym, biurowym, przydzielonego pracownikowi i jego rodzinie.

Raport nie zawiera (dolnej) strzałki reprezentującej maksymalną wartosć EP.
Zdjęcie w raporcie powinno jednoznacznie ( np. poprzez wyraźne zaznaczenie) określać położenie danego lokalu mieszkalnego w budynku.
Raport nie zawiera informacji o oświetleniu i składa się z 3 stron.

 

Podsumowanie
Kierując sie powyższymi wskazówkami nie powinno się mieć problemu z określeniem typu raportu świadectwa jaki nalezy wybrać do obliczeń.

Wskaźnik EP – dla budynku nieogrzewanego (bez instalacji chłodzenia)

Wskaźnik EP – dla budynku nieogrzewanego (bez instalacji chłodzenia)

Każdy certyfikator wie, że obliczenie wskaźnika EP w charakterystyce energetycznej budynku nieogrzewanego i niechłodzonego jest niemożliwe. Wtedy należy napisać i do łaczyć do projektu budowlanego odpowiednią która wyjaśni brak mozliwości obliczeń:

„Metodologia podana w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 6 listopada 2008 w sprawie wykonywania obliczeń świadectw energetycznych nie pozwala na obliczenie wartości wskaźnika energii pierwotnej EP dla budynku niemieszkalnego (lub jego samodzielnej części techniczno-usługowej) gdy jest on nieogrzewany i nie  posiada instalacji chłodzenia, to znaczy wtedy gdy wielkość powierzchni użytkowej o regulowanej temperaturze Af wynosi zero.”

Oznacza to, że wskaźnik EP zawsze można obliczyć dla budynków mieszkalnych i lokali mieszkalnych i zbiorowego zamieszkania, uzyteczności publicznej lub hodowli zwirząt, a dla pozostałych typów (np. agazynów, hal, gospodarczych, garazy, i niektórych przemysłowych np. mrożni)- już niekoniecznie.

Warto też podkreślić, że warunkiem możliwości obliczenia wartości wskaźnika EP jest istnienie instalacji ogrzewania i/lub chłodzenia, albo – bardzo rzadko – zysków wewnętrznych pochodzących z technologii na potrzeby ogrzewania i/lub chłodzenia w celu utrzymania temperatury wewnętrznej pomieszczeń na wymaganym przepisami poziomie.

Dlatego istnienie tylko instalacji wentylacji i/lub ciepłej wody użytkowej i/lub oświetlenia w budynkach niemieszkalnych nie jest waruniem wystarczającym do obliczenia wartości wskaźnika EP.

Stąd końcowy wniosek jest następujący :

Wskaźnik EP można obliczyć dla budynków: a) tylko chłodzonych, b) tylko ogrzewanych c) ogrzewanych i chłodzonych.

Przykładem budynków tylko chłodzonych są na przykład budynki zeroenergetyczne (w zakresie ogrzewania), albo budynki wykorzystujące w 100% czyste, ekologiczne źródła ciepła jak energia słońca, wiatru lub energia geotermalna. Oczywiście należy odróżniać budynki nieogrzewane (i niechłodzone) od zeroenergetycznych lub od budynków przemysłowych, w których jest chłód lub ciepło technologiczne takich jak np. chłodnie, które traktujemy tak jak pomieszczenia nieogrzewane i niechłodzone.

Projekt ustawy o charakterystyce budynków – wybrane zagadnienie, czyli co nowego?

29 kwietnia 2014 Rząd przyjął projekt ustawy o charakterystyce budynków.

1)   Rozszerzono rodzaj budynków, które będą obowiązkowo musiały posiadać świadectwo charakterystyki energetycznej (ŚCHE). Są to budynki zajmowane przez:
a) prokuraturę, wymiar sprawiedliwości,
b) administrację publiczną (urzędy skarbowe, urzędy patentowe, urzędy powiatowe i wojewódzkie),
c) komenda główna policji i komendy wojewódzkie, – w których dokonywana jest obsługa interesantów tzn. posiadające ogólnodostępny punkt obsługi interesantów, np. punkt przyjmowania wniosków lub udzielania informacji, punktu kasowego dla interesantów. Obowiązek posiadania ŚCHE dotyczyć będzie tylko budynków o powierzchni użytkowej przekraczającej 500 m2, a od 9 lipca 2015 r. – 250 m2; dla budynków o mniejszej powierzchni na razie ŚCHE nie będzie konieczne.
2)      Określono dodatkowy warunek wymagający poprawy ŚCHE (czyli w praktyce wykonania nowej ŚCHE charakterystyki energetycznej) w przypadku renowacji, obejmującej przynajmniej 25% powierzchni wszystkich przegród zewnętrznych, czyli np. ścian, dachu, podłogi na gruncie, ścian piwnicznych,

3)  Wprowadzono obowiązek wykonania ŚCHE przy każdym akcie sprzedaży lub najmu.

4)   Wprowadzono możliwość wykonania ŚCHE wprost z charakterystyki energetycznej budynku znajdującej się w projekcie budowalno-architektonicznym obiektu budowlanego. Oczywiście, tylko wtedy gdy nie było żadnych istotnych odstępstw podczas budowy, np. zmiana źródła ciepła/chłodu, typu i grubości izolacji, zastosowanych materiałów konstrukcyjnych.

5)      Sprecyzowano jakie budynki będą wyłączone z konieczności wykonania dla nich ŚCHE. Są to budynki:
a) wybudowane na własny użytek (bez chęci wynajęcia lub sprzedaży),
b) kultu religijnego,
c) bez instalacji ogrzewania/chłodzenia i ciepłej wody,
d) o strategicznym znaczeniu dla państwa.

6)      Zrezygnowano z egzaminu państwowego, uprawniającego do otrzymania uprawnień do wykonywania ŚCHE.

7)  Zmieniono zasady i rozszerzono katalog osób uprawnionych do wykonywania ŚCHE, w ten sposób, że:
a) automatycznie przyznano prawo do wykonywania świadectw energetycznych osobom posiadającymi tytuł inżyniera dowolnego kierunku i specjalności,
b) osobom posiadające dowolne wykształcenie wyższe, ale po ukończeniu odpowiednich studiów podyplomowych, c) osobom posiadającym średnie wykształcenie i uprawnienia budowalne.

8)  Wprowadzono centralny rejestr:
a) osób uprawnionych do wykonywania ŚCHE przez wykorzystanie systemu teleinformatycznego (po zalogowaniu się do niego). Każde ŚCHE będzie miało nadany swój własny, unikalny numer,
b) wykonanych świadectw energetycznych.

9)  Wprowadzono możliwość wykonywania tzw. świadectw wzorcowych, reprezentatywnych dla:
a) poszczególnych typów lokali mieszkalnych o tym samym położeniu w bryle budynku w budynku wielorodzinny i o identycznej powierzchni, kubaturze, typach przegród zewnętrznych oraz zyskach ciepła,
b) domów jednorodzinnych na podstawie zbliżonych parametrów konstrukcyjnych i instalacyjnych oraz powierzchni i kubatury.

10)  Wprowadzono metodę zużyciową obliczeń, na podstawie zużytego ciepła lub gazu budynku.

11)  Osoba kupująca lub wynajmująca budynek albo lokal nie będzie mogła się zrzec wykonania ŚCHE i będzie mogła je żądać (od zbywcy lub właściciela) do 2 lub nawet do 6 lub 2 miesięcy (zależnie od rodzaju umowy) po dokonaniu transakcji.

12)  Maksymalny koszt wykonania świadectwa to 5000 zł.

Obecnie (marzec 2104 r.) uprawnienia do wykonania ŚCHE posiada 3014 – na podstawie zdanego egzaminu i 7158 – studiów podyplomowych.

Przewidywana ogólna liczba ŚCHE w Polsce – to maksymalnie około 440 tysięcy rocznie.

Wyłączone z wykonania ŚCHE mają zostać wszystkie rodzaje budynków, w których np. konserwator zabytków ograniczył możliwość wykonania i modernizacji dowolnego systemu np. instalacji ogrzewania, instalacji oświetlenia, ocieplenia czy wymiany stolarki okiennej i drzwiowej, i to bez względu na to czy budynek został formalnie zaliczony jest do kategorii zabytków czy nie. Jednak w tym przypadku całkowita rezygnacja z wykonania ŚCHE nie wydaje się do końca słuszna, znacznie lepszym rozwiązaniem byłoby uznanie, że warunek EPmax nie musi być spełniony.

Podsumowanie

Zawarte w projekcie ustawy przepisy idą w dobrym kierunku i nie powinny budzić sprzeciwu.

1 … 16 17 18 19 20 21