Kategoria: Prawo, normy, metodologia

Analiza równania na energię do chłodzenia Qc,nd

 Niektórym certyfikatorom wiele problemów sprawia interpretacja równania służącego do obliczania zapotrzebowania na energię do chłodzenia w świadectwie energetycznym.

Poniżej znajduje się fragment normy EN-ISO 13790:2009 odnoszącej się do obliczeń zapotrzebowania na energię do chłodzenia.

Należy przyznać, że treść tej normy ( dokładniej jej tłumaczenie) nie jest najlepsze, przez co jest trudne do zrozumienia.

c1

c2

A teraz spróbuję streścić, jak ja rozumiem powyższy tekst, czyniąc go bardziej przystępnym.

Zapotrzebowanie na energię do chłodzenia określa poniższy wzór:

QC,nd = QC,gn– ηc*QC,ht

gdzie: QC,gn – to całkowite zyski ciepła ( wewnętrzne oraz od nasłonecznienia)

ηc – bezwymiarowy czynnik wykorzystania strat ciepła dla chłodzenia

QC,ht– to całkowite przenoszenie ciepła przez przenikanie i wentylację

Oto wnioski:

1) im mniejszy współczynnik przenikania U przegród (np. ściany, stropy, okna, drzwi) tym mniejsze jest zapotrzebowanie na chłód, czyli na energię do chłodzenia.

Uzasadnienie: Jeżeli przegrody mają wysoki współ. U (np. ściany U=1,5), wtedy nadmiar ciepła, pochodzący z zysków ciepła (wewnętrznych i od nasłonecznienia) może być szybciej i łatwiej usunięty z danego pomieszczenia chłodzonego. Czyli, na przykład: jeżeli mamy dobrze zaizolowaną styropianem salę konferencyjną, to ciepło zgromadzone wewnątrz tej sali nie ma jak uciec (przeniknąć) przez ściany i dach i dlatego trzeba dostarczyć bardzo dużo chłodnego powietrza, aby zmniejszyć wewnętrzną temperaturę tej sali. Natomiast, w gdy ściany i dach są bez izolacji, wtedy spora część ciepła przenika przez te przegrody, a tylko pozostała, nadmiarowego cześć ciepła w pomieszczeniach musi być schłodzona. Stąd ilość energii na chłodzenie spada. Można się o tym przekonać, wchodząc po południu do takiej sali np. w hotelu ( która nie była jeszcze w tym dniu używana) i poczuć, jak najpierw jest chłodno (ponieważ nikogo wcześniej nie było) , a po 15 minutach jest przyjemnie (ponieważ są już zyski wewnętrzne). Jednak po 30 minutach trzeba włączyć chłodzenie (klimatyzację), aby osiągnąć temperaturę komfortu np. 25 stopni.

 2) im większy strumień powietrza wentylacyjnego, tym mniejsze jest zapotrzebowanie na chłód.

Uzasadnienie: Jeżeli zwiększymy strumień powietrza wentylacyjnego, to wtedy nadmiar ciepła zostanie – niejako przy okazji – usunięty przez kanały wentylacyjne z pomieszczenia i zapotrzebowanie na chłodzenie będzie mniejsze. Dlatego często wystarczy włączyć nawiew świeżego powietrza wentylacyjnego, aby obniżyć temperaturę w pomieszczeniu, jeżeli temp. na zewnątrz jest niższą niż wewnątrz pomieszczenia.

 3) im większy bezwymiarowy czynnik wykorzystania strat ciepła dla chłodzenia ηc, tym mniejsze jest zapotrzebowanie na chłód.

Uzasadnienie: Należy zauważyć, że część zysków ciepła jest pożądana!, aby w pomieszczeniu chłodzonym utrzymać zakładaną temperaturę np. 25 stopni ( jest to temperatura nastawy, czyli maksymalnej, zamierzonej temperatury w pomieszczeniu). Jednak pozostała część (często większa część) zysków ciepła jest niepożądana, ponieważ prowadzi do zbyt wysokiej temperatury i tym samym do przegrzania budynku. Czyli, im większa część ilość ciepła jest tracona np. przez przenikanie, tym większa jest wartość czynnika ηc, a tym samym mniej nadmiarowego ciepła zostaje w pomieszczeniu, które trzeba schłodzić.

 

W programie ArCADia-TERMO , w etapie Strefy chłodu, można łatwo w praktyce sprawdzić powyższe wnioski, rys.1. Kolorem czerwonym zaznaczono miejsca, których wartości mają wpływ na zapotrzebowanie na energię do chłodzenia.

chlodzenie

Rysunek 1. Parametry strefy chłodu w programie ArCADia-TERMO

Wnioski

Oto co można (choć nie zawsze jest to możliwe) zrobić, aby zapotrzebowanie na chłód zmalało:

  1. zastosować żaluzje,
  2. zwiększyć temp. nastawy z 25 °C na 26 °C,
  3. zwiększyć krotność wymian powietrza wentylacyjnego,
  4. zwiększyć wartość współ. przenikania U przegród,
  5. zmniejszyć zyski wewnętrze poprzez zastosowanie bardziej ekonomicznych urządzeń,
  6. zmniejszyć moc opraw oświetleniowych,
  7. w zakładce Tryby pracy wyłączyć system chłodzenia (temp. 32 stopnie) w godzinach nieużytkowania budynku.

Współczynnik czasu użytkowania β (beta) budynków

Współczynnik czasu użytkowania β budynków

Zgodnie z rozporządzeniem ministra infrastruktury i rozwoju z dnia 27 lutego 2015 r. w sprawie metodologii wyznaczania charakterystyki energetycznej budynku lub części budynku oraz świadectw charakterystyki energetycznej współczynnik czasu użytkowania budynku oznaczony jest symbolem β i od strony formalnej oznacza udział czasu działania wentylatorów wentylacji mechanicznej w okresie miesiąca, równy udziałowi czasu w jakim budynek lub jego część jest wykorzystaniu budynku w okresie miesiąca.

Współczynnik β ma bardzo istotne znaczenie w obliczeniach, ponieważ ma wpływ na wielkość:

  1. zysków wewnętrznych ,
  2. strat ciepła przez wentylację,
  3. czasu działania urządzeń pomocniczych.

Uwaga! Prawidłowe oszacowanie wielkości współczynnika β ma duże znaczenie dla wartość wskaźnika EP!

Gdy znany jest rzeczywisty lub projektowany czas użytkowania budynku wartość współczynnika β należy obliczać jako ułamek, w którym licznik oznacza czas działania wentylatorów wentylacji mechanicznej, podczas którego zapewniony jest podstawowy strumień powietrza zewnętrznego do pomieszczeń w budynku lub w jego części , a mianownik całkowitą średnią ilość godzin w miesiącu.

W przypadku wykonywania:

  1. świadectwa energetycznego – należy podać rzeczywistą lub projektowaną wartość β,
  2. projektowanej charakterystyki energetycznej – należy podać wartość β projektowaną dla danego budynku lub opartą o standardowy sposób użytkowania danego rodzaju budynku na podstawie rozporządzenia MI lub innych przepisów.

Rozporządzenie MI podaje (jako przykład) wartość β = 0,3 dla budynku biurowego, użytkowanego przez 10 godzin dziennie przez 5 dni w tygodniu, czyli 50 godzin tygodniowo.

 Metoda miesięczna – obliczenia współczynnika β

Ponieważ jednak średnio w każdym miesiącu mamy 22 dni pracujące (5 dni w tygodniu + 2 dni), stąd tużyt = 22 dni * 10 godzin= 220 godzin w miesiącu.

A całkowita średnia liczba godzin w miesiącu wynosi: 24* (365 dni /12 mies.) = 24 *30,42 = 730 godzin.

Dlatego mamy:

β = tużyt / tcałk = 220/730 = 0,301= 0,30, co potwierdza, wartość podaną w rozp. MI.

 

Metoda tygodniowa – obliczenia współczynnika β

W programie ArCADia-TERMO został podany sposób obliczeń, oparty o okres tygodniowy (rys.1.) lub miesięczny, rys.2.

beta_1

Rysunek 1. Obliczenia współ. β metodą tygodniową

 

Oto sposób obliczeń tygodniowy:

 β = 5 dni * 10h / (7dni * 24h)= 50h / 168h = 0,297=0,30

beta_M

Rysunek 2. Obliczenia współ. β metodą miesięczną

Oto sposób obliczeń miesięczny:

β = (10 h * 22 dni* 12 miesięcy) / ( 14 h *22 dni * 12 miesięcy + 24 h *101 dni) = 0,30,    przy czym: 101 dni = 365 dni – (12 * 22 dni)

 lub

 β = (10 h * 22 dni* 12 miesięcy) / 8760 h = 0,30 roku

gdzie: 8760 h – to liczba godzin w ciągu jednego

 Współczynnik użytkowania β budynków mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego oraz szpitali

 Współczynnik użytkowania budynków mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego oraz szpitali lub przychodni lekarskich działających całą dobę powinien wynosić β = 1,00, ponieważ budynki te użytkowane są przez całą dobę w okresie miesiąca.

Współczynnik użytkowania użytkowania β budynków rekreakcji indywidualnej

Rozporządzenie MI z 27.02.2017 r. nie wymienia wprost parametrów jakie powinien posiadać lub spełniać budynek rekreacji indywidualnej jeżeli chodzi jego użytkowania. Jednak ponieważ jest to budynek przeznaczony do okresowego wypoczynku na czas co najmniej 1 miesiąca w ciągu roku, np. okresie letnim i/lub zimowym np. w okresie wakacji, dlatego współczynnik β powinien wynosić 1,00.

Współczynnik użytkowania użytkowania β w przypadku wentylacji grawitacyjnej lub hybrydowej

Choć od strony formalnej definicja współczynnika użytkowania β dotyczy tylko wentylacji mechanicznej, to jednak dla wentylacji grawitacyjnej lub hybrydowej również można i trzeba określić wartość tego współczynnika. Różnica polega tylko na tym, że dla wentylacji grawitacyjnej lub hybrydowej nie można posługiwać się wielkością jaką jest czas działania wentylatorów (bo ich nie ma), a zamiast tego do obliczenia współ. β należy wziąć pod uwagę rzeczywisty lub standardowy czas użytkowania budynku. Oznacza to, że np. dla budynku biurowego domyślna wartość współ. β, będzie wynosiła 0,3 bez względu czy w tym budynku jest wentylacja grawitacyjna, hybrydowa czy mechaniczna.

 

Podsumowanie

  1. Obliczenie współczynnika β metodą miesięczną i tygodniową daje praktycznie te same wyniki.
  2. Obliczenie współczynnika β powinno być z dokładnością do 0,05, ponieważ ma bardzo duży wpływ na wskaźnik EP.
  3. Rodzaj zainstalowanej w budynku wentylacji nie ma wpływu na współczynnik β.
  4. Program ArCADia-TERMO pozwala na obliczenie wartości współczynnika β zarówno metodą tygodniową, jak i miesięczną.

 

 

Szczegółowe obliczenia zysków wewnętrznych w budynkach biurowych

Dokładne obliczenia zysków wewnętrznych ma bardzo duże znaczenie przy obliczaniu wartości wskaźnika EP. Choć metodologia podana w rozp. MI z dnia 27.02.2015 r. podaje wzór zawierający szacunkowe wartości średnich jednostkowych (czyli na 1 m2 powierzchni Af) zysków wewnętrznych qint, to jednak są to wartości, które należy umieć poprawnie interpretować w zależności od sposobu użytkowania całego budynku biurowego lub jego części. Inaczej bowiem wyglądają obliczenia qint dla całego budynku biurowego, a zupełnie inaczej dla jego poszczególnych części, jakimi są strefy cieplne! Nie wolno też przyjmować dla budynków biurowych wartości zysków qint rzeczywistych lub projektowanych podanych w projekcie budowlanym, ponieważ spowodowałoby to brak możliwości wykonania obiektywnej i porównywalnej oceny efektywności energetycznej budynków oraz wskaźnika EP o podobnej konstrukcji i przeznaczeniu. W tym wypadku rozporządzenie jest na miejscu pierwszym. Jeżeli część pomieszczeń jest chłodzona (klimatyzowana), to sposób obliczeń zysków wewnętrznych jest taki sam jak dla pomieszczeń ogrzewanych.

  • Analiza wzoru na qint podana w rozp. MI

Podany w tabeli rozp. MI 26 wzór dla budynków biurowych ma następującą postać:

qint = [20,0 * P1 * + 8,0 * (1-P1)] * β + [2,0 * P1 + 1,0 *(1-P1)] * (1-β)        (w.1)

Postać ta nie jest oczywiście przypadkowa. Pozwala bowiem w łatwy sposób, rozbić ten wzór na 4 niezależne od siebie wzory cząstkowe, określające zyski wewnętrzne dla całego budynku jak i poszczególnych jego części (rozumianych jako strefy cieplne) w zależności od tego czy budynek jest użytkowany czy nie.

Tak więc wzór w.1 można rozpisać w następujący sposób:

qint = q1 + q2 + q3 + q4

gdzie:

q1 = 20,0 * P1 * β – są to średnie jednostkowe zyski wewnętrzne w pomieszczeniach biurowych w okresie użytkowania budynku, np. ciągu dnia od poniedziałku to piątku,
q2 = 8,0 * (1 – P1) * β – są to średnie jednostkowe zyski wewnętrzne w pomieszczeniach pomocniczych (niebiurowych) w okresie użytkowania budynku, np. ciągu dnia od poniedziałku to piątku,
q3 = 2,0 * P1 * (1- β) – są to jednostkowe zyski wewnętrzne w pomieszczeniach biurowych w okresie nieużytkowania budynku, np. nocy od poniedziałku to piątku i w weekendy oraz święta,
q4 = 1,0 * (1-P1) * (1- β) – są to jednostkowe zyski wewnętrzne w pomieszczeniach pomocniczych (niebiurowych) w okresie nieużytkowania budynku, np. nocy od poniedziałku to piątku i w weekendy oraz święta.

Na tej podstawie można wykonać tabelę 1, pokazującą jakie należy przyjmować średnie zyski wewnętrzne w przypadku całego budynku biurowego lub jego poszczególnych części. Przy czym średnie zyski wewnętrzne dla całego budynku biurowego (wtedy gdy jest tylko jedna strefa cieplna ogrzewana, reprezentująca cały budynek (a nie tylko jego część) należy przyjmować qint = 5,7 W/m2, w przypadku gdy udział powierzchni biurowej P1 = 0,6, a współ. użytkowania β całego budynku wynosi 0,3.

Tabela 1. Wartości jednostkowe zysków wewnętrznych w budynku biurowym.4_1_Tabela_qint

Niezwykle istotne znaczenie na wskaźnik EP budynku ma dokładne obliczenie parametru P1.  Automatyczne przyjmowanie domyślnej wartości równej 0,6 jest zawsze bardzo ryzykowne, bowiem może spowodować, że wskaźnik EP będzie większy niż EPmax lub zbyt niski, co może być niezgodne ze stanem faktycznym. Przyjęcie na przykład dla przestrzeni biurowych typu open-space przyjęcie wartości P1=0,60 zamiast P1=0,95, zwiększy EP nawet o 10% lub więcej – a to jest bardzo dużo.

Aby ułatwić prawidłowe określenie wewnętrznych zysków ciepła qint poniżej podano 4 często spotykane przykłady.

Przykład 1.

We wszystkich pomieszczeniach biurowych i pomocniczych budynku biurowego (np. WC, kuchenka, komunikacja) jest ta sama temperatura i ten sam typ wentylacji. Nie ma klatki schodowej. Oznacza to, że jest tylko jedna strefa cieplna:

1) Budynek biurowy (P1=0,6, β=0,3). Wtedy qint= 5,7 W/m2.

Przykład 2.

We wszystkich pomieszczeniach biurowych typu open-space i pomocniczych budynku biurowego jest ta sama temperatura i ten sam typ wentylacji. Klatka schodowa została wydzielona jako osobna strefa, ze względu na inny typ wentylacji. Oznacza to, że są 2 strefy cieplna:

  1. Pierwsza, to Część biurowa (P1=0,98 i β=0,3),
  2. Druga – Klatka schodowa (P1=0 i β=0,3),

Wtedy dla strefy Część biurowa qint= 7,31 W/m2, a dla Klatka schodowa qint= 3,1 W/m2.

Przykład 3.

We wszystkich pomieszczeniach biurowych typu open-space i pomocniczych budynku biurowego jest ta sama temperatura i ten sam typ wentylacji. Główna Klatka schodowa została wydzielona jako osobna strefa, ze względu na inny typ wentylacji. Jest jeszcze dodatkowa, klatka schodowa służąca do ewakuacji pracowników i petentów w przypadku zagrożenia. Normalnie jest ona nieużywana. Oznacza to, że są 3 strefy cieplne.

  1. Pierwsza, to Część biurowa (P1=0,98 i β=0,3),
  2. Druga, to Główna klatka schodowa (P1=0 i β=0,3),
  3. Trzecia, to Dodatkowa klatka schodowa (P1=0 i β=0,0).

Wtedy dla strefy Część biurowa qint= 7,31 W/m2, Główna klatka schodowa qint= 3,1 W/m2, a dla Dodatkowa klatka schodowa qint= 0,0 W/m2.

Przykład 4.

We wszystkich pomieszczeniach biurowych typu open-space i pomocniczych budynku biurowego jest ta sama temperatura i ten sam typ wentylacji. Główna klatka schodowa oraz Magazyn dokumentacji ( w kondygnacji podziemnej) zostały wydzielone jako osobne strefa, ze względu na inny typ wentylacji. Jest jeszcze dodatkowa, klatka schodowa służąca do ewakuacji pracowników i petentów w przypadku zagrożenia. Normalnie jest ona nieużywana. Oznacza to, że są 4 strefy cieplne:

  1. Pierwsza, to Część biurowa (P1=0,98 i β=0,3),
  2. Druga, to Główna klatka schodowa(P1=0 i β=0,3),
  3. Trzecia, to Dodatkowa klatka schodowa (P1=0 i β=0,0),
  4. Czwarta, to Magazyn dokumentacji (P1=0 i β=0,3).

Wtedy dla stref: Część biurowa qint= 7,31 W/m2, Główna klatka schodowa qint= 3,1 W/m2, Dodatkowa klatka schodowa qint= 0,0 W/m2 i Magazyn dokumentacji qint= 3,1 W/m2.

Na marginesie należy nadmienić, że gdyby w tym samym budynku biurowym zamiast Magazynu dokumentacji był Magazyn części zamiennych do samochodów, to wtedy magazyn ten, należałoby uznać za samodzielną część budynku (niezależną od części biurowej) i zyski wewnętrze obliczać jak dla budynku magazynowego, czyli ze wzoru: 2,0 ⋅β + 1,0⋅(1−β).  Obliczanie zysków ciepła w programie ArCADia-TERMO W programie ArCADia-TERMO wewnętrzne zyski ciepła qint oblicza się tylko w etapach Strefy ciepła i Strefy chłodu. 4_2_qint
Rysunek 1. Wewnętrzne zyski ciepła qint w programie ArCADia-TERMO

4_3_qint_2
Rysunek 2. Fragment tabeli w programie ArCADia-TERMO zawierającej wzory wewnętrznych zysków ciepła qint

Podsumowanie

  1. Średnie jednostkowe wartości zysków wewnętrznych qint należy przyjmować z tabeli 26 (str. 40) rozp. MI z dnia 27.02.2015,
  2. Określenie parametru P1 oraz współczynnika β dla każdej strefy zależy od funkcji i sposobu użytkowania pomieszczeń należących do tej strefy.
  3. Rolą certyfikatora podczas obliczania zysków wewnętrznych jest bardzo dokładne obliczenie wartości P1 oraz β. Wartość P1 powinna być obliczona z dokładnością do 0,01 ( 2 miejsca po przecinku), a współ. β z dokładnością do 0,05 ( a jeżeli nie jest to możliwe , to z dokładnością do 0,1).
  4. Zmiana wartość parametru P1 oraz współ. β tylko o 0,1 może czasem spowodować zmianę zapotrzebowania na ciepło QH,nd nawet aż o około 10%.
  5. W strefach chłodzonych zyski wewnętrzne oblicza się w taki sam sposób jak w strefach ogrzewanych.
  6. Zysków wewnętrznych w pomieszczeniach i strefach nieogrzewanych i niechłodzonych nie oblicza się.

Poradnik do świadectw energetycznych 2015 – Nowe wydanie!

Poradnik do świadectw energetycznych

2015 – Nowe wydanie!

 

W drugiej połowie czerwca 2015 r. firma INTERsoft wydała nową pozycje książkową, jaką jest Poradnik do świadectw energetycznych pod tytułem Podstawy teoretyczne i praktyka – wykonywanie świadectw charakterystyki energetycznej NOWE WYDANIE, oparty o najnowsze, obecnie obowiązujące rozporządzenie Ministerstwa Infrastruktury i Rozwoju z dnia 27 lutego 2015 r.

Jest to pierwsza i jak dotąd jedyna pozycja na rynku wydawniczym, tak szczegółowo opisująca zarówno od strony teoretycznej jak i praktycznej najważniejsze zagadnienia dotyczące świadectw charakterystyki energetycznej oraz charakterystyki energetycznej projektowanych budynków w zakresie obliczenia wskaźnika energii pierwotnej EP.

Poradnik ten przeznaczony jest dla nie tylko dla osób posiadających uprawnienia w zakresie wykonywania świadectw energetycznych, ale także dla:

  1. studentów wydziałów Budownictwa i pokrewnych, na których jest specjalizacja z zakresu praktycznego zastosowania odnawialnych źródeł energii oraz projektowania budownictwa energooszczędnego,
  2. studentów studiów podyplomowych, w celu otrzymania uprawnień do wykonywania świadectw energetycznych,
  3. osób wykonujących projektowane charakterystyki energetyczne budynków w programie ArCADia-TERMO od wersji 6.0,
  4. a także dla wszystkich użytkowników programie ArCADia-TERMO , którzy chcą dobrze poznać najnowszą wersję tego programu, co z pewnością będzie bardzo przydatne podczas wykonywania innych obliczeń cieplnych dla potrzeb audytów.

Poradnik ten liczy około 450 stron i składa się z dwóch części: teoretycznej i praktycznej, rys. 1.

Okladka_j

Rysunek 1. Nowe wydanie poradnika do świadectw energetycznych- wydane przez firmę INTERsoft w czerwcu 2015 r.

 

CZEŚĆ TEORETYCZNA

Pierwsza (teoretyczna) część została napisana przez znane autorytety naukowe w dziedzinie fizyki budowli oraz instalacji ogrzewania, ciepłej wody użytkowej, chłodzenia i oświetlenia. Zawiera ona opisy, definicje, schematy, tabele, wzory, ważne parametry, obliczenia, przepisy prawne oraz przykłady najważniejszych obliczeń wykonanych wg norm oraz w programie ArCADia-TERMO, upewniające czytelnika, że program ma pełen zastosowanie podczas wykonywania świadectw energetycznych.

 

CZEŚĆ PRAKTYCZNA

Druga, praktyczna część została napisana przez firmę INTERsoft, która w 2010 roku otrzymała za program ArCADia-TERMO PRO Złoty Medal na Tarach Poznańskich oraz w tym samym roku wydała Poradnik do Świadectw energetycznych, ale wg metodologii z 11 listopada 2008 roku.

W części praktycznej nowego poradnika opisano dokładnie obsługę, działanie oraz konfigurację programu ArCADia-TERMO oraz podano 4 przykłady świadectw energetycznych, w tym jedno świadectwo, wykonane metodą zużyciową. Pierwszy i czwarty przykład dotyczy jednorodzinnego budynku mieszkalnego, drugi – nowoczesnego budynku biurowego, a trzeci – dwufunkcyjnego budynku magazynowo-biurowego.

Wykonanie świadectw oraz obliczenia zostało pokazane krok-po-kroku z komentarzami, aby każdy nawet początkujący użytkownik nie miał problemów z samodzielnym zrozumieniem i wykonaniem zaprezentowanych przykładów.

Dodatkowo został opisany m.in. sposób automatycznego przesłania danych ( z wykonanego przez użytkownika w programie ArCADia-TERMO) świadectwa energetycznego do bazy Charakterystyki Energetycznej budynków, znajdującej się na stronę ministerstwa Infrastruktury i Rozwoju.

 Podsumowanie

  1. Obecne wydanie Poradnika stanowi jedyne na polskim rynku całościowe opracowanie zarówno od strony teoretycznej jak i praktycznej wykonywanie świadectw energetycznych,
  2. Poradnik można zamówić lub nabyć bezpośrednio w firmie INTERsoft w Łodzi, adres strony internetowej: www.intersoft.pl . Cena Poradnika nie jest wygórowana.
  3. Poradnik wydany w 2010 roku jest obecnie nieaktualny i nie może być pomocny przy wykonywaniu świadectw wg rozp. MI z dnia 27.02.2015 r. Były aż 3 wydania, które zostały bez problemu sprzedane.

 

 

Czas użytkowania, czas nieużytkowania i czas wyłączenia z eksploatacji budynków

Czas użytkowania, czas nieużytkowania i czas wyłączenia z eksploatacji budynków

 

Pojęcie Czas użytkowania lub Czas nieużytkowania budynku nie zawsze jest w ten sam sposób rozumiane. Dlatego w tym artykule zostanie opisane co oznacza użytkowanie budynku w kontekście rozporządzenia MIiR z dnia 27.02.2015 r. dotyczącego wykonywania świadectw charakterystyki energetycznej budynków.

Prawidłowe określenie czasu użytkowania budynku ma ogromne znaczenie przy obliczaniu wskaźnika energii pierwotnej EP budynku, ponieważ ma wpływ na współczynnik użytkowania budynku β, który występuje w wielu wzorach podczas obliczeń zapotrzebowania budynku na ciepło i na chłód.

Czas użytkowania budynku

Jest to ciągły (bez przerw) czas, w którym budynek eksploatowany jest zgodnie ze swoim podstawowym przeznaczeniem.

Czas nieużytkowania budynku

Czas nieużytkowania budynku jest to czas (poniżej 7 dni), w którym główne cele, funkcje i zadania nie są realizowane w danym budynku.

Na przykład w budynku :

  1. biurowym – w nocy nie odbywa się praca biurowa
  2. magazynowym – w weekendy magazyn jest nieczynny
  3. szkolnym – podczas weekendów nie ma zajęć szkolnych
  4. sklepu – w weekendy sklep jest nieczynny

Czas nieużytkowania budynku, to nie jest czas gdy budynek jest całkowicie zamknięty lub wyłączony z eksploatacji i wszystkie instalacje są wyłączone.

Bowiem w czasie nieużytkowania budynku, mogą lub często nawet muszą w tym budynku przebywać pracownicy ochrony budynku, służb pomocniczych, konserwacji, itp.

Czas nieużytkowania budynku nie dotyczy budynków:
  1. mieszkalnych,
  2. rekreacyjnych,
  3. zamieszkania zbiorowego
  4. szpitali lub całodobowych przychodni zdrowotnych,
  5. gospodarczych przeznaczonych na chów zwierząt
  6. przemysłowych lub produkcyjnych , działających w trybie ciągłym (24 godzinnym),

ponieważ budynki te użytkowane są przez całą dobę. Dlatego czas nieużytkowania wynosi zero (lub nie dotyczy).

Cechą charakterystyczną czasu nieużytkowania jest:

  1. brak zysków wewnętrznych,
  2. obniżona temperatura instalacji ogrzewania w okresie nocnym lub weekendowym,
  3. całkowicie wyłączona klimatyzacja,
  4. całkowicie lub prawie całkowicie wyłączony system oświetlenia wbudowanego.

Wydaje się rozsądne przyjąć, że czas nieużytkowania budynku w rozumieniu rozp. MIiR nie powinien być dłuższy niż 7 kolejnych dni.

Oczywiście mogą być wyjątkowe sytuacje, gdy czas użytkowania będzie obliczany w innym okresie niż tygodniowym, ale dotyczy to budynków przemysłowych, produkcyjnych albo bardzo nietypowych takich jak np. stacje badawcze.

Czas wyłączenia z eksploatacji budynku

Jest to okres, trwający ponad 7 dni (dzień po dniu) w ciągu roku, gdy budynek nie jest użytkowany zgodnie ze swoim przeznaczeniem lub w ogóle nie jest użytkowany, ale instalacja ogrzewania jest aktywna.

Gdyby bowiem w budynku był przez cały rok (albo chociaż w sezonie grzewczym) wyłączony był system ogrzewania, wtedy nie można by obliczyć wskaźnika EP, ponieważ powierzchnia o regulowanej temp. Af=0 m2. I taki budynek, należałoby zakwalifikować jako nieogrzewany.

Cechą charakterystyczną Wyłączenia z eksploatacji jest:
  1. brak zysków wewnętrznych,
  2. na stałe obniżona temperatura instalacji ogrzewania do temp. minimalnej zarówno w ciągu dnia jak i w nocy,
  3. całkowicie wyłączona klimatyzacja,
  4. całkowicie lub prawie całkowicie wyłączony system oświetlenia wbudowanego

W obecnej wersji (6.x) programu ArCADia-TERMO efekt wyłączenia z eksploatacji budynku należy uwzględnić w etapie Strefy cieplne lub Strefy chłodu w zakładce Tryby pracy , gdzie , dość niefortunnie, określono tryb pracy Nieużytkowanie, który de facto oznacza Wyłączenie z eksploatacji (trwające ponad 7 kolejnych dni), rys.1.

Natomiast, tryb pracy Obniżenie nocne odnosi się do opisanego powyżej Czasu nieużytkowania.

Tryby1

Rysunek 1. Tryby pracy w programie ArCADia-Termo

Podsumowanie

  1. Prawidłowe zrozumienie terminów: Czas użytkowania, Czas nieużytkowania oraz Czas wyłączenia z eksploatacji budynku są warunkiem prawidłowego obliczenia strat ciepła w budynku.

Audyt – nowy projekt rozporządzenia 2015

Audyt – nowy projekt rozporządzenia w 2015 roku

W dniu 6 marca 2015 roku został przez Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju opublikowany projekt rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie z 17 marca 2009 roku w sprawie szczegółowego zakresu i form audytu energetycznego oraz części audytu remontowego, wzorów kart audytów, a także algorytmu oceny opłacalności przedsięwzięcia termomodernizacyjnego.

1) Jedną z najważniejszych zmian jest  wykonanie obliczeń zapotrzebowania na moc i ciepło z wykorzystaniem nie oporu cieplnego przegród R, ale współczynnika przenikania ciepła Uc , odnoszącego się do wartości podanych w aktualnych Warunkach technicznych.

Jest to słuszne podejście, ponieważ określa dokładne maksymalne wartości współczynnika U w ciągu najbliższych 6 lat.

2) Podano też definicję  średniej wieloletniej temperatury miesiąca te(m),
gdzie te  – to średnia wieloletnia temperatura miesiąca m,
a w przypadku stropów nad nieogrzewanymi piwnicami lub pod nieogrzewanymi poddaszami  te  ,  to temperatura wynikająca z obliczeń bilansu cieplnego budynku wyrażona  °C.

Inne zmiany dotyczą:

3) jednostkowego wskaźnika udziału energii odnawialnej Uoze [%]

4) dostosowania do obowiązujących przepisów definicji temperatury obliczeniowej wewnętrznej w ogrzewanych pomieszczeniach – two wyrażonej °C;

5) ujednolicenia nazewnictwa związangoe m.in. z przygotowaniem ciepłej wody użytkowej, systemem grzewczym, powierzchnią ogrzewaną, uzupełniono dane i wzory o sprawność systemu przygotowania ciepłej wody użytkowej;

Podsumowanie

– Proponowane przez MIiR zmiany idą w dobrym kierunku i powinny być przyjęte przez środowisko audytorów z pełną akceptacją.

Współczynnik U dla podłogi na gruncie wg PN-EN 12831 i PN-EN 13370

Dla podłogi na gruncie Uequiv  wg PN-EN 12831 wynosi 0, 20, a wg PN-EN 13370 wsp. U podłogi wynosi  0,21.

Różnica wynosi około 0,015, co coznacza, że do porównania z warunkami technicznymi  na drugiej stronie świadectwa energetycznego powinno się podać wartość  Uequiv,  a nie Uc obliczone wg normy 12831. Wynika to z faktu, że norma PN-EN 13370 jest normą podstawową, czyli normą wzorcową.  Natomiast norma PN-EN 12831 jest w tym przypadku ( dla obliczeń współczynnika U dla podłogi na gruncie) normą mniej dokładną, opartą o przybliżone algorytmy obliczeń.

1 2 3 4 … 9